48
Դոստը,
յարը,
մեկ
էլ
ընգիրն
աշխարքում...
Մեկը
վարթ
կու
քաղե,
էն
մեկելը`
փուշ.
Մեկը
թութակ
կուլի,
մեկն
էլ
մե
բլբուլ,
Մեկը
կուտե
շաքար,
մեկը`
լաբլաբու:
Մարթ
կա
ուրախ,
մարթ
կա
տըխուր
ու
փոշման.
Մեկին`
մըսխալ,
էն
մեկելին`
հինգ
բաթման.
Էրկու
բան
կա
իրար
դուշման
հավիտյան,
Մեկը
կինքն
է,
մեկն
էլ
մահն
է
անկըշտում:
Վուրըն
ախկատ,
վուրըն
օսկով
մե
զանգին,
Վուրին
գինի,
վուրին
աղու
մե
բանգի.
Մեկը
կոծե
սազ,
էն
մեկն
էլ
իր
չանգին.
Մեկին
դամ
ու
վայիլք,
մեկին`
ցավ
ու
սուք.
Մեկը
քընած,
մեկը
զարթուն
-
աչկը
բաց.
Վուրըն
օյաղ,
վուրը
հարփած
-
գինով
մաստ.
Մեկըն
անվուտ,
մեկը
կըռնատ
-
մե
շիքաստ,
Մեկն
էլ
հենց
նուր
ձըվից
յախու
է
կապում:
Սայաթ-Նովու
վաթանիցըն
հարց
կու
տան.
Մեկը
կոսե
Հինդն
է,
մեկը`
Համադան...
Վաթանըս
Թիփլիսն
է,
կողմը`
Վըրաստան.
Մերըս
Հավլաբարցի,
հերըս
Հալաբլու:
Էս
Արութինի
ասած
է.
ղափիա: