Տաղեր

55

Ջամալըտ հայլի է, մարթու կայրե ողջ,
Ջիռացող քու էշխետ յիս դառիլ իմ մունջ.
Ջրատար քու ղուլին արիր ցավատանջ,
Ջամար օսկի էի, դարդն արավ ինձ թուջ:

Ջահ էրեսըտ տեսա, դառա անիլլաջ.
Ջեր Ստամբուլն ի՞նչ է, աշխա'ր աժիս դինջ.
Ջոկ բան իս դուն` Հնդու ջավզ իս, ջիղա-թաջ,
Ջամ-այնաբանդ քոշկ իս, վարաղըդ` նարինջ:

Ջանում, թաք իմն ըլիս` հազար թուման խարջ,
Ջանք կոնիմ, թե ըլի էդքան էլ պահանջ.
Ջամ աշխարքը հենց քիզ համա կու գա մարջ`
Ջուխտ աչկիրըտ` արիվ, մազդ` ծաղկեփունջ:

Ջեյրան կապսդ տեսա, խիլքս էլավ վեջ.
Ջուղաբ արա, գոզալ, մի թուղ ցավի մեջ.
Ջունուն դառած, էշխետ կու երգեմ անվերջ.
Ջիգարըս խաշիլ իս` չիմ անի տրտունջ:

Ջաբրով զառ գըցողին չէ ընկնի շեշ-փանջ.
Ջոշխուն էշխըդ ինձի շինից մե կիսլանջ.
Ջահել Սայաթ Նովայ ն յար կու սիրե քաջ,
Ջե-ի վրա դինջ կու գրե «սկիզբ ու վերջե: