65
Ասեցին,
թե`
Շախաթա'յի,
խաբար
ունի՞ս
ալամեն,
Գրքի
վո՞ւր
թերթին
իս
գրված,
ո՞վ
է
բռնիլ
ղալամեն:
Հոքիտ
իստակ
ու
պինդ
պահե,
վուր
արթար
հախը
մերն
է.
Հուրը
մերն
է,
ջուրը
մերն
է,
հողմըն
ու
հողը
մերն
է:
Փառք
արարիչ-ըստիղծողին`
մեծ
պահապանը
մերն
է.
Կինքը
մերն
է,
մահը
մերն
է,
դըրախտի
բաղը
մերն
է:
Իրեք
հարուր
վաթսուն
ու
վեց
սուրփի
աղոթքը
մերն
է.
Հիսուսին
մեզ
տերն
է
ղրգիլ`
լուսն
ու
շափաղը
մերն
է:
Սիոնի
սուրբ
գերեզմանը,
ապրելու
տեղը
մերն
է.
Էջմիածնա
մայր
աթոռը
եւ
ազիզ
ցեղը
մերն
է:
Սայաթ
Նովայ ,
ղալբ
բան
չանիս`
սարաֆ-մատյան
ունինք
մենք.
Անկըրակ
մհլամ
դիր
վերքիդ`
զորավոր
եղը
մերն
է:
Ղազալ-դիվանի: