Պատմագրութիւն

Իսկ զօրք Սքանդարին, որք զերծան իպատերազմին գաղտագողի աստ եւ անդ փախչելով, եկեալի յերկիրն Քաջբերունեաց՝ առին զքաղաք եւ զգեղ, զվանք եւ զաւան, կողոպտեցին եւ աւերեցին, ոչ հացիեւ ոչ խոստակի ետուն մնալ, այլ գազանաբարպատառեցին։ Եւ բարկութիւնն Աստուծոյ ի վերուստ եւի ներքուստ պատեալ ունէր զծովեզերս այս. վերուստձիւն էր եւ տեղատարափ, եւ ի ներքուստ՝ դառնութիւնանօրինաց։ Եւ մեք մազապուրծ եղեալ կամէաք մտանել իկղզին Լմայն. եւ իբրեւ մտաք՝ տեղի ոչ գտանէաքնստելոյ եւ յառնելոյ եւ ոչ զոգեպահ կերակուրնպատրաստելոյ վասն ահագին բարոկւթեանն Աստուծոյ եւսաստիկ անձրեւին եւ ձիւնին։ Եւ սիրով ընկալան զմեզհոգեւոր եղբայրն մեր վարդապետն Յոհաննէս եւեպիսկոպոսն Յովհաննէս։

Եւ մինչ յայս նեղութիւնս կայաքյանկարծակի զօրք բերդին Ամկու, չար եւ անօրէն եւպիղծ իշխանաւ նոցա Հաջիբէկ անուն, նստեալ ի նաւ եկնի կղզին։ Եւ ըմբռնեալ զամենայն քրիստոնեայսն մերպահանջէր ի նոցանէ ոսկի եւ արծաթ. եւ յերեկոյիժամէն մինչ ի լոյս առաւօտուն էառ ԽՌ (40. 000) դահեկան, բայց ի համարս մեր աւելի քան զՃՌ. (100. 000)։ Եւ յահէնոցա կամէաք, զի ծովն ընկղմէր զմեզ տեսանելով եւլսելով զաղէտ եւ զճիչ կանանց եւ որդոց նոցա, վասնզի հարկանէին զամենեսեան եւ բրածեծ առնէին։

Եւ մինչդեռ յայս խորհրդեան էաք, թերեւսելցուք ի ծովուն միջէ, եկն եհաս համբաւ բօթալիցեթէ, Օթման թուրքմանն եկաւ ի յԱրճէշ քաղաք, եւկողոպտեաց զմնացեալ հաւատացեալքն, որ անդ կային, զի էր նա թշնամի Սքանդարին եւ զօրաց նորին, եւ նորախրատովն յաղթեաց Շահռուհն պիղծ թուրքմանին։ Եւառակ սրբոցն կատարեցաւ ի վերայ մեր, փախուցեալ իմիեղջերէն անկաւ ի ձեռս օձին։