Ես
նուաստ
ծառայ
սուրբ
Խաչիս,
Գրիգորիս
կաթողիկոս,
վերստին
կապեցի
զպատմայգիրքս
զհնացեալն
ի
բազում
ժամանակեաց,
ի
թվականութեանս
Հայոց
ՌԷ
[1007=1558],
ի
թագաւորութեան
Հոտքարին,
եւ
ի
ղանութեան
Վանայ
Ղուբաթ
Փաշին,
Պարսից
թագաւորութեան
շահ
Դայմազին,
ԻԸ
տարի
զՀայոց
աշխարհս
ի
տառայպանք
պահեցին,
յետոյ
բարիշան,
եւ
կանք
դեռ
եւս
ի
կասկածի.
եւ
տէրութիւն
Ոստանայ
Զէլալ
Հանի,
որ
է
Շամոյ.
որք
հանդիպիք
սմայ
լի
բերանով
ասացէք
զԱստուած
ողորմին
Գրիգորիս
կաթողիկոսին,
կապողի
սորայ,
եւ
ծնողացն
իմոց
պարոն
Ասքանդարին
եւ
Գուլան
փաշին.
ամէն։