Ի
թուին
Հայոց
ՆԽ
[440=991]
մեռաւ
տէր
Խաչիկ,
եւ
ձեռնադրեաց
զտէր
Սարգիս
ի
տեղի
իւր։
Ի
սոյն
ամի
ելին
Եգիպտոսէ
ազգ
Արաբացւոց,
ի
գաւառն
Անտիոքայ,
եւ
արարին
բազում
աւեր։
Եւ
զօրքն
Յունաց
ելին
ընդ
նոսա
ի
պատերազմ,
եւ
յաղթեալ
ի
նոցանէ
եղեն
փախստական.
եւ
Արաբացիքն
կալեալ
իշխանս
ի
նոցանէ
տարան
յԵգիպտոս։
Իսկ
յետ
Բ
ամի,
ելանէր
տուկ
մի
ի
Յունաց,
բազում
զօրօք
յաշխարհն
Հայոց,
եւ
սկսաւ
կոտորել
զհաւատացեալսն
Քրիստոսի,
որպէս
զանօրէնս։
/6բ/
Եւ
ելին
ի
վերայ
նորա
զօրքն
Հայոց
եւ
մաշեցին
զնոսա
ի
սուր,
եւ
մնացեալքն
լի
ամօթով
դարձան
յաշխարհն
իւրեանց։
Եւ
ի
սոյն
ամի,
գայր
յԵրկայնաձեռն,
ամիրայն
տաճկաց,
բազում
զօրօք,
եւ
անցեալ
ընդ
Եփրատ
գետ
գերեաց
զաշխարհն
Եդեսեայ,
եւ
զսահմանս
Հայոց,
եւ
դարձաւ
յաղթութեամբ
յաշխարհն
իւր։
