Տարեգիրք

Եւ ի թուին Հայոց ՆՀԹ [479=1030] ելեալ Ռոմանոսն բազում զօրօք, եւ եկն ի վերայ /12բ/ աշխարհին Տաճկաց. եւ հասեալ ի Յազազն մերձ ի Հալպ եւ պաշարեաց զնա։ Եւ ժողովեցան Տաճիկք եւ եկին ի վերայ նորա պատերազմաւ, յորոց երկուցեալ փախստական եղեւ ի գիշերի յահէն։ Եւ այլազգիքն զհետ մտեալ կոտորեցին յոյժ յոյժ, եւ մնացեալքն փախեան ցիր եւ ցան։ Իսկ այր ոմն ի Կուրիսոյ ԺԴ աւուրբ յետոյ գտանէր զթագաւորն անկեալ ի մէջ ծառոց, ի ցրտոյն ընդարմացեալ, եւ ի սովոյն իբր զմեռեալ լեալ. եւ տարեալ ի տան իւրում դարմանեաց զնա եւ ած ի կենդանութիւն, եւ արձակեաց ոչ գիտելով թէ ո ոք էր։ Եւ գնացեալ ի Մարաշ եւ ժողովեցան առ նա ի ցրուեալ զօրացն իւրոց եւ տարան զնա ի Կոստանդինուպօլիս։ Եւ այս եղեւ ընդ նմա զի էր այր թոյլ եւ չարաբարոյ, եւ հայհոյիչ սուրբ հաւատոյ։ Իսկ զայրն դարմանիչ կոչեալ եւ ետ նմա պարգեւս, եւ արձակեաց ի տուն իւր։ Յաւուրսն յայնոսիկ քաղաքն /13ա/ Ուռհա էր Բ ամիրայի որոց դարան մահու եդեալ սպանանէր մինն զմիւսն, եւ յայսմանէ անկաւ խռովութիւն ի քաղաքն, եւ եկին ի բազում գաւառաց զօրք Տաճկացն եւ հարան ընդ միմեանս. եւ քաղաքն կայր ի մեծ տագնապի։ Եւ մինչեւ անհնարեցաւ այրն որ ունէր զկլայն, եւ կոչէր զՄանիակն ի Սամուսատայ զայր քրիստոնեայ, եւ գաղտ ի գիշերի ած զնա զօրօք ի կլայն եւ ետ ի ձեռս նորա զամրոցն։ Եւ իբրեւ այս եղեւ, յամենայն կողմանց ժողովեցան Տաճիկք ի քաղաքն Ուռհա, եւ պատերազմեալ ի վերայ կլային, եւ Մանիակն կայր ի մեծ վտանգի. եւ իբրեւ ոչ կարացին ինչ առնել կլային, խորհեցան այրել զքաղաքն եւ գնալ. եւ քաղաքացիքն այրեցին սակաւ, եւ աղաչեցին զնոսա եւ ոչ այրեցին, այլ թողեալ գնացին յիւրաքանչիւր գաւառս։ Իսկ Մանիակն ի վտանգի կայր զօրօքն ի սովոյ, եւ ոչ կարէին գտանել կերակուր, եւ հրամանաւ թագաւորին տանէ/13բ/ին շալակաւ ցորեան ի գիշերի ածեալ ի քաղաքն։ Եւ իմացեալ Տաճիկքն կոտորեցին զնոսա եւ առին զցորեանն. եւ Մանիակն կայր ի մեծ վտանգի մինչեւ արար թագաւորն սէր ընդ նոսա, եւ եղեւ խաղաղութիւն մեծ եւ լցաւ քաղաքն հացիւ։ Այս եղեւ ի թագաւորութեանն Ռոմանոսի, եւ ի թուին Հայոց ՆՁ [480=1031]։