Ի
թուին
ՈԽԱ
[641=1192]
եղեւ
սով
սաստիկ,
զոր
ոչ
ոք
կարէ
տալ
գրով
զօրինակն
այնպիսի
դառնութեան,
զի
ի
բազում
մեռանելոյն
ոչ
կարէին
թաղել
զմեռեալսն,
եւ
երանէին
յառաջագոյն
վախճանելոցն։
Եւ
յորժամ
հասին
ի
ժամանակ
գարնայնո/136ա/յն,
արածէին
ի
վերայ
խոտոցն
իբրեւ
զոչխարս,
եւ
յանընդել
կերակրոցն
անկեալ
մեռանէին։
Ի
սոյն
ամի
մեռաւ
Խլիճ
Ասլան
սուլտանն
յԻկոնիոյ.
իսկ
Սալահատինն
սկսաւ
նեղել
զմեծն
Անտիոք
զի
առցէ.
եւ
ասացին
նմա
աստեղագէտքն
եթէ
ոչ
կարես
տիրել
նմա,
եւ
դադարեաց
սուլտանն
ի
նոյն
խորհրդոյ։
Եւ
Անտիոք
նեղէր
ի
սովոյ,
զի
ոչ
մտանէր
անտ
կերակուր
յահէ
սուլտանին,
եւ
ասեն
արք
քաղաքին
ընդ
բրինծն.
ահաւասիկ
մեռանիմք
ի
սովոյ,
զի՞նչ
արասցուք.
եւ
ասէ
բրինծն.
համբերեցէք
ինձ
ԺԵ
օր
եւ
տաց
ձեզ
պատասխանի։
Եւ
յարուցեալ
բրինծն
առնու
ընդ
իւր
ձիաւորս
Ե
եւ
գնաց
առ
Սալահատինն
մինչդեռ
բանակեալ
կայր
հանդէպ
քաղաքին
Աքքայոյ,
եհաս
ի
դուռն
խորանին,
եւ
ասէ
ընդ
դռնապանսն.
ասացէք
սուլտանին
թէ
բրինծն
Անտիոքու
աստ
է,
եւ
խնդրէ
տե/136բ/սանել
զքեզ.
զոր
իբրեւ
լուաւ
սուլտանն,
վաղվաղակի
ել
ընդ
առաջ
նորա,
եւ
կալեալ
զձեռանէ
նորա
եմոյծ
ի
խորանն,
եւ
մեծարեաց
նստիլ։
Եւ
նա
ասէ.
խնդիրս
ունիմ
առ
քեզ,
եթէ
կատարեսցես՝
նստայց.
եւ
ասէ՝
կատարեալ
է
զոր
խնդրես,
ասա.
եւ
ասէ
բրինծն.
խնդրեմ
ի
քէն
պարգեւել
ինձ
զԱնտիոք։
Եւ
ասէ
սուլտանն՝
պարգեւեալ
է,
եւ
ի
վերայ
այդորիկ
Գ
ամաց
կերակուր
քեզ
եւ
քաղաքին
քո
ես
տաց։
Եւ
արար
սէր
կատարեալ
եւ
դարձաւ
յԱնտիոք,
եւ
լցաւ
քաղաքն
առատութեամբ
եւ
կերակրօք։