Ի
թուին
Հայոց
ՆԼԲ
[432=983]
մեռանի
սուրբ
հայրապետն
Վահան,
եւ
ձեռնադրի
ի
տեղի
նորա
ի
Յովհաննիսէ
Աղվանից
կաթողիկոսէ,
Ստեփաննոս,
այր
բարի
եւ
հեզ,
հրամանաւ
Բ
թագաւորացն
Յովհաննիսի
եւ
Աշոտոյ։
Արդ
զայսու
ժամանակաւ
անօրէն
ամիրայն
պարսից
Մամլանն
գայր
ահագին
բազմութեամբ
ի
վերայ
Հայոց,
եւ
աւար
հարկանէր
հրկիզութեամբ
եւ
գերութեամբ
զաշխարհն
Հայոց,
զեկեղե/4բ/ցիս,
եւ
հասանէր
յաշխարհն
կուրապաղատին
Դաւթի
ի
գաւառն
Ապահունեաց,
եւ
յղէ
առ
Դաւիթ
բանս
ամբարտաւանս
եւ
ասէ,
տուր
ինձ
հարկս
Ժ
ամի,
եւ
զորդիսն
քո
գրեա
ծառայս
ինձ.
ապա
թէ
ոչ
գամ
բազում
զօրօք
ի
վերայ
քո
եւ
ով
է
Աստուած
որ
փրկէ
զքեզ
ի
ձեռաց
իմոց։
Եւ
լուեալ
զայս
Դաւթի
ժողովեաց
զզօրս
իւր,
առ
եւ
ի
Վրաց
եւ
ի
Հայոց,
եւ
բանակ
հարկանէր
յանուն
Տեառն
եւ
գնայր
ընդ
առաջ
անօրինին,
եւ
իջեալ
ի
սահմանս
Ապահունեաց
կայր
յաղօթս
ինքն
եւ
ամենայն
վանօրեայքն։
Եւ
զԿարմրակելն
զայրն
քաջ
կացուցանէր
ԷՃ
[700]
ձիաւորով
պահապան
գիշերոյն,
եւ
յառաւօտուն
պահու
գայր
ոմն
ի
զօրաց
այլազգեացն
Ռ
[1000]
ձիաւորով։
Եւ
մինչ
այգն
զառաւօտն
մերկանայր
հարան
ընդ
միմեամբք
Կարմրակելն
եւ
այլազգին.
եւ
սակաւ
մի
ցօղ
եկեալ
էր
յառաջագոյն
եւ
յայնժամ
պայծառացաւ
լոյս
լուսնին
եւ
փայլէին
լեր/5ա/ինքն
ամենայն
ի
տեսիլ
այլազգեացն,
զոր
տեսեալ
անօրինացն
կարծեցին
թէ
այն
ամենայն
զօրքն
քրիստոնէից
է,
եւ
ահաբեկեալ
ի
փախուստ
դարձան,
եւ
Կարմրակելն
երթայր
զկնի
եւ
կոտորէր։
Եւ
կալաւ
զկինն
Մամլանայ
եւ
ազդ
առնէր
Դաւթի
Կարմրակելն,
եւ
որոյ
հասեալ
փութանակի
զօրօքն
սաստիկ
կոտորածս
արար,
եւ
Մամլանն
մազապուրծ
եղեալ
գնաց
ամօթով։
Իսկ
զկնի
ամաց
ինչ
անցելոց,
արք
անօրէնք
ի
տանէն
Դաւթի,
խորհեցան
սպանանել
զԴաւիթ
զայր
աստուածասէր,
եւ
գտին
օգնական
զանօրէն
եպիսկոպոսն
Վրարիոն.
եւ
սա
հանգոյն
չարեացն
Մրջնկայ
գործեաց,
խառնեաց
զդեղ
մահու
ընդ
դեղն
կենաց
ի
հաղորդն,
եւ
ետ
Դաւթի.
եւ
գիտացեալ
աստուածասիրին
Դաւթի
ոչ
երկմտեաց։
Եւ
եղեւ
մեծ
զարմանք,
զի
դեղն
մահու
եղեւ
նմա
դեղ
բժշկութեան,
եւ
ողջացոյց
զցաւս
անձին
իւրոյ։
Իսկ
անօրէն
եպիսկոպոսն
ոչ
շատացաւ
այնու
չարեօք,
այլ
յաւուր
միում
մինչ
/5բ/
ննջէր
այրն
աստուածասէր
ի
սենեկի
իւրում,
մտեալ
առ
զբարձն
ի
սնարիցն,
եւ
եդեալ
ի
վերայ
բերանոյն
եւ
անկեալ
ի
վերայ
խեղդէր
զԴաւիթ,
զոր
յետ
սակաւ
ինչ
աւուրց
ըմբռնեալ
զնա
Վասլին
եւ
զչար
խորհրդակիցսն
իւր
կապեաց
քար
ի
պարանոցս
նոցա
եւ
ընկէց
ի
ծովն
յայն։