Ի
թուին
ՇՁԹ
[589=1140]
դարձեալ
ել
Պեռպեռօժէնն
ի
վերին
կողմն
Պոնտոսի
եւ
Գասրաց.
եւ
բնակիչքն
Տաւրոսի
ի
նա
ապա/105ա/ստան
եղեն
եւ
մռտեցին
ի
թուրքէն։
Իսկ
յորժամ
գնաց
թագաւորն՝
մնացին
անօգնական
եւ
եղեն
փախստական
ցան
եւ
ցիր,
եւ
մնաց
երկիրն
Լեւոնի
աւերակ։
Ի
սոյն
ամի
ձիաւոր
մի
ի
Մահէ
Տլքոյ
կոմսէն
խէթ
կալեալ
ի
սրտին,
գողացաւ
զԱնթափ
ի
Ճօսլնէն,
եւ
կալեալ
ամ
մի՝
դարձոյց
ի
կոմսն
միջնորդութեամբ
բրնձին։
Զայսու
ժամանակաւ
սուրբ
կաթողիկոսն
Հայոց
տէր
Գրիոգորիս
կայր
ի
փոքրագոյն
դղեակն
Ծովք,
ի
սահմանս
Տլքոյ,
զոր
ստացեալ
էր
սուրբ
հայրապետն
գնոց
ի
բրնձէն
Անտիոքայ
եւ
ԺԵ
գեղ
շուրջն
ի
ԿՌ
[60.
000]
դահեկան,
եւ
եկեալ
անդ
բնակէր
հանդերձ
եղբարբն
տէր
Ներսիսիւ,
եւ
աշակերտօքն,
եւ
ամենայն
կահիւ
սրբոյ
աթոռոյն.
եւ
ամենայն
ազգայնօքն
իւրեանց։