/159բ/
Ի
թուին
ՉԷ
[707=1258]
չու
արարեալ
ազգն
նետողաց
եկեալ
հասին
ի
վերայ
քաղաքին
Բաբելոնի,
ամենայն
հազարապետք
եւ
հարիւրապետք
եւ
գլխովին
գլուխ
նոցա
խանն
Հուլայուն,
եւ
պատեալ
զնա
սաստկապէս
նեղէին։
Իսկ
բնակիչք
քաղաքին
բազում
էին
յոյժ,
այլ
եւ
ժողովեալ
էին
ամենայն
ազգ
Մսլմնաց
անդ
յաղագս
Բ
պատճառի.
առաջին
զի
ամաւ
միով
յառաջագոյն
լուեալ
էին
վասն
գալոյ
խանին
ի
վերայ
ինքեանց,
եւ
զամենայն
պատրաստութիւն
պատերազմի
կազմեալ
էին.
եւ
երկրորդ
պատճառ
զի
խալիֆայն
որ
նստէր
ի
Խահրէ՝
փոխեցաւ
անտի
ի
ժամանակս
ըռէ
Պաղտին
արքային
որ
նստէր
յԵրուսաղէմ
եւ
նեղէր
ի
վերայ
Եգիպտոսի,
եւ
եկեալ
սուլտանն
Հալպայ
եսպան
զխալիֆայն,
եւ
յայնմհետէ
փոխեցաւ
պեղծ
աթոռ
հայրապետութեան
նոցա
ի
Պաղտատ,
եւ
վասն
այնորիկ
ժողովեալ
էին
անդ
հրամանաւ
առաջնորդին
նոցա։
Յայնժամ
ելին
բնակիչք
քաղաքին
ընդդէմ
/160ա/
նոցա
ի
պատերազմ,
եւ
արարին
բազում
կոտորածս
ի
զօրսն
նետողացն,
եւ
դարձուցին
զնոսա
փախստական,
եւ
սակաւ
մի
վարեալ
զնոսա
դարձան
ի
քաղաքն,
֊
նոքա
կրկնեալ
դարձան
ի
վերայ
քաղաքին
ի
պատերազմ,
եւ
յղեալ
խալիֆայն
առ
խանն
Հուլայուն
եւ
ասէ.
առ
զզօրս
քո
եւ
ել
գնա
ի
մէնջ
զի
մի՛
գուցէ
յորժամ
հանիցեմ
զպատմուճանն
պատգամաբերին
մեր
ի
տեսս
մարդկան՝
առ
հասարակ
կորիցէք,
այլ
եւ
գոն
ի
ձեզ
որ
ի
կրօնից
մերոց
են
ճանապարհ
եւ
ի
նոսին
իսկ
խնայեմ։
Եւ
յորժամ
լուաւ
խանն
զբանս
նորա,
ծաղր
առէին
զխալիֆայն
եւ
ընդ
ծամելիսն
թքանէին,
որպէս
թէ
յերեսս
խալիֆային,
եւ
Հուլայունն
բարձրաձայնեալ
ասէր.
օգնութեամբ
Աստուծոյ
եւ
Չանկզխանին
խրատովն,
զամենեսեան
որ
պարծիք
ի
պատգամաբերն՝
ի
սուր
սուսերի
մաշեսցուք։
Եւ
յորժամ
լուան՝
ելին
Բ
կողմանքն
ընդդէմ
միմեանց
ի
պա/160բ/տերազմ.
եւ
ազգն
նետողաց
յարձակեցան
ի
վերայ
նոցա,
եւ
առ
հասարակ
ճիչ
բարձեալ
բախեցին
զնոսա
սաստկապէս,
եւ
դարձուցեալ
ի
փախուստ
եւ
զհետ
նոցա
մտեալ
ի
քաղաքն՝
կոտորեցին
առ
հասարակ
զայր
եւ
զկին,
մինչ
զի
լայնատարած
գետն
Եփրատ
որ
ընդ
մէջ
քաղաքին
անցանէր՝
բազում
աւուրս
արիւնախառն
գնայր։
Եւ
այնչափ
կոտորեցին՝
մինչեւ
լքեալ
դադարեցան.
եւ
կացուցին
նոցա
գլխաւորս
եւ
հարկապահանջս,
եւ
բազում
աւարաւ
դարձան
ի
տեղի
իւրեանց։
Ի
սոյն
ամի
հարազատ
եղբայրն
Հեթմոյ
արքային,
եւ
կրտսերն
Լեւոն
հանդերձեալ
էր
գնալ
ի
Կիպրոս՝
առնուլ
իւր
կին,
եւ
պատրաստեալ
էր
զամենայն
պէտս
հարսանեացն
նաւօք
եւ
մնայր
հողմոյն
հիւսիսոյ.
եւ
յարուցեալ
եկն
առ
հայրն
իւր
Կոստանդին
զի
օրհնեսցէ
զնա,
եւ
պատահեաց
նմա
ախտ
հիւանդութեան
ուստի
եւ
մեռ/161ա/աւ
ի
մայիս
ամսոյ
Լ
օրն
ի
քաղաքն
Ատանա։
Եւ
բացեալ
զփոր
նորա
եւ
առեալ
մասն
ինչ
տարան
ի
սուրբ
ուխտն
Ակներն
թաղեցին,
եւ
զմարմինն
տարեալ
ի
սուրբ
ուխտն
Մլիճին,
որ
էր
մերձ
ի
Պապեռօնն
եւ
անդ
հանգուցին։
Եւ
յայնմ
օրէ
եմուտ
տրտմութիւն
առ
թագաւորահայրն
Կոստանդին
եւ
առ
թագաւորն
Հեթում,
եւ
առ
ամենայն
ազգատոհմ
նոցին։
Ի
սոյն
ամի
Թուրքման
ոմն,
Սարում
անուն,
ժողովեաց
արս
ոչ
սակաւս
եւ
եկեալ
ի
գեղաքաղաքն
Կրակկայն
եւ
եգիտ
զնոսա
անպատրաստս,
գերեաց
զբազումս
եւ
առեալ
գնաց
անվնաս,
եւ
յետ
փոքր
մի
ժամանակի
սատակեցաւ։
