Տարեգիրք

Ի թուին ՇԼԳ [533=1084] Սուլիման ոմն ամիրայ, որդի Գդլմշոյ որ բնակեալ էր ի քաղաքն Նիկիա Բիւթանացւոց, յարուցեալ գայր հասանէր բազում զօրօք մինչեւ յԱնտիոք, եւ գտեալ զքաղաքն անպատրաստ եւ անպահապան, եւ ի Հալպայ դեհէն ԳՃ [300] հետեւակով գողացաւ զնա. եւ ի վաղիւն տեսեալ քաղաքացեացն՝ ահաբեկեալ զի ոչ ունէին արս պատերազմօղս։ Եւ զօրք այլազգեացն սկսան բազմանալ օր ըստ օրէ, եւ արք քաղաքին էին Պելետիկք՝ կանացիք եւ թուլամորթք, փախեան առհասարակ եւ ելին ի կլայն, եւ Սուլիմանն նեղէր զնոսա եւ էառ զնոսա երդ/56բ/մամբ եւ ոչ ումեք արար վնաս ի քաղաքն։ Եւ Ֆիլառտոսն էր յայնժամ ի քաղաքն Ուռհա, եւ ոչինչ կարաց առնել, այլ դառն ապաշաւանօք յոգւոց հանէր։ Եւ Սուլիմանն տիրեաց Անտիոքայ եւ ամենայն գաւառացն Կիլիկեցւոց։ Արդ այսպիսի օրինակաւ առաւ մեծն Անտիոք ի վատթար արանցն Պելետկաց, որք այնքան ատէին զՀայք, զի առեալ էին սովորութիւն եւ զօտարական որ ի քաղաքն մտանէր՝ ըմբռնէին եւ զմօրուսն սափրէին, եւ խայտառակ արտաքոյ քաղաքին հանէին, որ եւ Ի [20] ամաւ յառաջ քան զառնուլն ամիրին Գդլմշու, ըմբռնեցին զոմն ի քաղաքէն Անւոյ, եւ առին զինչս նորա եւ սափրեցին զմօրուսն եւ հանին ի քաղաքէն նախատանօք, եւ նա վիրաւորեալ գնաց ի տուն իւր, եւ առեալ զօրս թուրքաց ԵՃ [500] ձիաւոր եւ եկեալ գերեաց զամենայն գաւառն Անտիոքու, եւ այրեաց տուկին ԺԲ գեղ եւ կոտորեաց զբնակիչսն եւ ընկէց ի գետն, եւ ձայնեալ ի /57ա/ քաղաքն ասէ. Ես եմ Գորգ Շիրակացին որ զմօրուսս կտրեցիք, ահա այս արժէ մօրուք մի. եւ գնաց ի տուն իւր բազում աւարաւ։ Նոյնպէս եւ յաւուրս բարեկենդանին ի նոյն ամն, եկեալ էին կարվան եւ բերեալ ձուկն եւ տարեխ ի վաճառ, եւ էին արք ընտիրք Ձ [80] եւ նստեալ մօտ ի բաժտունն ըմպէին գինի եւ պարէին գուսանքն. եւ ընդ ձայն երգոցն չարեցան յարեան ի վերայ նոցա եւ սկսան հարկանել զնոսա եւ հանել ի քաղաքէն։ Յայնժամ Ձ այրն յարձակեցան ի վերայ քաղաքացեացն եւ արարին զնոսա փախստական մինչեւ ի սուրբն Պետրոս, եւ զբազմաց գլուխս եւ զձեռս կոտորեցին. երկեան քաղաքացիքն եւ խաչիւ եւ աւետարանաւ ելին ընդդէմ, եւ երդուան այլ ոչ եւս մեղանչել նոցա. եւ արարին խաղաղութիւն, եւ այլ ոչ առնէին այնպէս։

Ի թուին ՇԼԳ [533=1084] մեռաւ վարդապետն Հայոց Յակովբոս քարափնցին յՈւռհա, բարիոք ծերութեամբ։ Ի սոյն ամի թագաւորն Արաբացւոց Շարաֆ/57բ/տօլն, որդի Կուրիշայ, այր բարի եւ ողորմած, արար ժողովս Արաբկաց իբրեւ բիւրս Ժ եւ գնացեալ էառ զՀալպ, եւ զդուստրն Հալպայ տիրոջն արար իւր կին։ Եւ գնաց ի վերայ մեծին Անտիոքայ, եւ Սուլիման տէրն Անտիոքայ եկն ընդ առաջ նորա պատերազմաւ ի Պզահն. եւ իբրեւ խմբեցաւ պատերազմն, զօրքն Արաբկաց ի փախուստ դարձան, եւ սպանաւ թագաւորն նոցա։ Եւ Սուլիմանն մեծաւ յաղթութեամբ դարձաւ յԱնտիոք եւ ծնաւ կին նորա որդի, եւ անուանեաց զնա Խլիճ-Ասլան։ Եւ ի սոյն ամի ամիրայ ոմն Պօլտաճի անուն՝ խլեաց զգաւառն Ջահնայ ի Ֆիլառտոսէն, եւ մնաց կաթողիկոսն տէր Թորոս ընդ իշխանութեամբ նորա։ Առաքեաց Ֆիլառտոսն եւ կոչեաց զնա գալ ի Մարաշ, եւ նա ոչ կամեցաւ. յաղագս որոյ ոխացեալ ընդ նմա առաքէ եւ կոչէ զարքեպիսկոպոսն սուրբ Պատկերին, զտէր Յովհաննէս, նստուցանել յաթոռ նորա կաթողիկոս, եւ նա վասնզի էր այր սուրբ եւ առաքինի, ոչ առ յանձն։ Ապա /58ա/ առաքեաց եւ կոչեաց զհայր Վարագայ զՊօղոս, եւ արարին զնա կաթողիկոս Հայոց։ Իսկ զկնի սակաւ աւուրց եթող զկաթողիկոսութիւնն, եւ գնաց ի վանս իւր։