Ի
Մարտի
Ժ
որ
գրեցաւ
Խօյայ
Մելիքացն,
զի
կամ
ի
զատկին
եկեսցեն,
և
կամ
ի
ժամանակս
ուխտաւորացն,
նոքա
յետ
զատկին՝
զկնի
երկուց
շաբաթուց
եկին,
բերեալ
զԱռաջնորդն
իւրեանց
զՍտեթաննոս
վարդապետն
ի
ձեռնադրել
տալ,
բերեալ
յամենայն
տեղեաց
զմահսար:
Եւ
Խօյայ
խանէն
և
ի
Հախբակու
բէկէն
ևս
մարդիկք
գոյին,
որք
վասն
նորա
գիր
էին
գրեալ՝
ձեռնադրել
և
յղել:
Եւ
Ջուլամերկու
Աւդուլլայ
բէկն,
և
Հախբակու
բէկի
Աղայքն
ևս
էին
գրեալ
զթուղթս:
իսկ
մեք
յայնժամ
յԵրևան
էաք
և
սրբազան
վեհն
ևս
ի
տկարութեան
կայր,
(որպէս
ի
վերոյսն
ասացեալ
է
):
Ուստի՝
զՄելիքսն
և
զՏաճիկսն
եբեր
անդ,
զի
թերևս
անտի
յղեսցուք,
և
սևագլուխն
աստ
մնասցէ,
մինչև
ձեռնադրեսցի.
կամ
գոնեայ՝
տաճիկքն
երթիցեն:
Իսկ
նոքա
ո՛չ
բաժանեցան
ի
միմեանց,
այլ
յօժարեցան
մնալ
աստ՝
մինչև
ի
ժամանակ
ձեռնադրութեան:
Ապա
մինչ
ի
սյԵրևանու
աստ
դարձաք,
սրբազան
վեհն
գրեցոյց
զթուղթս
ըստ
պատշաճին,
զի
ի
միում
պատշաճաւոր
աւուր
ձեռնադրեալ
յղեսցէ:
Բայց
զի
յօրէյօր
խստացաւ
հիւանդութիւն
սրբազան
վեհին,
վասնորոյ
ի
շատ
աւուրս
աստ
մնացեալ
նոցա
ամենեքեանքն
տկարացան:
Ապա
յակամայ
տաճկունքն
յօժարեցան
դառնալ,
իսկ
մէլիքքն
աստ
մնացին,
որք
էին
Մէլիք
Ենկին
և
Մելիք
Ստեփան:
Վասնորոյ
զթուղթս
գրեաց
սրբազան
վեհն
առ
Խօյայ
Ահմատ
խանն,
առ
Հախբակու
Սալահբէկն,
և
առ
Ջուլամերկու
Աւդուլլայ
բէկն,
և
առ
Հախբակու
Դ
գլխաւոր
Աղայսն:
Եւ
զի
որպէս
ասացաք,
թուղթքն
յառաջ
էին
գրեցեալ,
ուստի՝
գրեցեալ
էր
թէ՝
ձեռնադրեցաք
և
յղեցաք:
Եւ
մինչ
այսպէս
եղև,
գրեալ
ծանոյց
նոցա
ի
լուսանցս
թղթոցն՝
զտկարութիւն
իւր,
և
վասն
այնորիկ
տկարանալն
նոցին
ևս,
և
տաճկաց
դառնալն:
ԵԴւ
զի
Հախբակու
Սալահբէկն
գրէր
թէ՝
խրատ
տուր
Ստեփան
վարդապետիդ
լաւապէս
ծառայել
մեզ,
գրեաց
թէ՝
որպէս
բնական
կանոնն
է,
սի
հարկէ
այնպէս
ծառայելոց
է:
Եւ
ամենիցն
ևս
յանձնարարութիւն
վասն
վանիցն՝
և
սևագլխին:
Ելին
Խօյայ
խանի
Լաթիֆբէկ
Եսաւուլն,
և
Հախբակու
բէկի
Ապուզէտ
քիւրտն,
և
ի
միասին
գնացին
աստի
յետս,
և
քանի
մի
հայք
ևս
դարձան:
Ի
մայիս
ԺԳ:
