54
Թաքավուր
իս,
դիվանս
արա,
շա'ր,
քու
ա'րիվըն
կու
սիրիս,
Միղ
ունենամ,
գլխոքըս
տուր
քա'ր,
քու
ա'րիվըն
կու
սիրիս.
Սրտումըս
կա
ինթիզար-իղրա'ր,
քու
ա'րիվըն
կու
սիրիս,
Ուրոր
գընաս,
ինձ
էլ
հիդըտ
տա'ր,
քու
ա'րիվըն
կու
սիրիս:
Վարթըն
էյվընումըն
կուլի,
նամ-նամ
արխին
սազ
ըլիլով,
Կանանչ
փոթոլըն
բաց
կուլի,
կարմիր
ու
գուլգազ
ըլիլով,
Չուրս
բոլորքըն
ծաղիկնիր
ին,
ճամփին
փիանդազ
ըլիլով,
Վարթըն
ակռըվին
մի
շանց
տա,
ծա'ռ,
քու
ա'րիվըն
կու
սիրիս:
Ակռավը
բլբուլ
չի
դառնա,
քանի
գուզե,
վուր
ա~խ
անե.
Ամեն
ըռանգ
ծաղկի
մեչըն`
կարմիր
վարթըն
սիրեկան
է.
Գուղ
մարթըն
մանգաղով
գու
քա,
ձիք
կու
տա,
տակռեն
կու
հանե,
Մի'
թողնի
ճուխկըտ
քաղելու,
խա'ր,
քու
ա'րիվըն
կու
սիրիս:
Բլբուլըն
սարեմեն
գու
քա,
իր
լիզվովըն
բաղ
կանչելով.
[Մեջլումըն
չոլիրում
մնաց,
Լեյլու
համա
ախ
կանչելով].
Սայաթ-Նովեն
վուր
բեզրիլ
է,
շատին
էրից
խաղ
կանչելով,
Ո~վ
ջավահիր,
անգին
ալմաս,
յա'ր,
քու
ա'րիվըն
կու
սիրիս: