Տաղեր

25

Ինչ իմանամ, յիփ կուլի ինձ մոտ գալըտ.
Ի՞նչ արիր էն կարմիր վարթն աննըման.
Ասի էրնեկ բացվե միչկիտ քամարը.
Մե հարցըրեք, թե ի՞նչ ասի էլ սըրան:

Ծովի նըման գժվիլ իմ, լա'վ իմացի,
Վուր մըտիլ իս բախչեն, մե տի թաք կացիլ.
Այ սուտասան, էլ ինչի՞ ինձ խափեցիր.
Յիփ կուլի վուր ինձ հիդ խոսիս մե բերան:

Լիղնուրթ է պետք` ջըրեն հանե մարքարիտ.
Արիվ գուզինք, կարոտ ինք վառ դիդարիտ.
Ով քի տեսնե, մե բաշ կուլի սարսարի,
Թե վուր ինձ պես սիրտը բանա քու դըռան:

Մե պատվական օսկե մատնու ակ իս դուն,
Քու վըզով ու վըզնոցով մե հատ իս դուն.
Սայաթ-Նովեն իմ յիս, չըլի ատիս դուն,
Ուրոր գընաս, պիտի հիշիս դու նըրան: