25
 
   
    Դե 
   
    վուր 
   
    կոսին 
   
    էս 
   
    աշխարս 
   
    ունայն 
   
    է,
   
    Էնդու 
   
    համա 
   
    սոյբաթ 
   
    սազից 
   
    վախում 
   
    իմ.
   
    Բլբուլըն 
   
    վուր 
   
    թռչե 
   
    գնա 
   
    իր 
   
    բունը,
   
    Դարդակ 
   
    թողած` 
   
    էն 
   
    ղափազից 
   
    վախում 
   
    իմ:
 
   
    Չըլինի 
   
    թե 
   
    նիտվանիղըտ 
   
    բոշցընես,
   
    Աջալն 
   
    իսկույն 
   
    հոքուտ 
   
    դռնից 
   
    կնգնե 
   
    ներս,
   
    Կինքիտ 
   
    թիլը 
   
    ձեռը 
   
    կառնե, 
   
    խաղցընե.
   
    [Էդ 
   
    խաղերից], 
   
    էդ 
   
    ջանբազից 
   
    վախում 
   
    իմ:
 
   
    Ուզում 
   
    է 
   
    գա 
   
    կինքիս 
   
    բինին 
   
    հասանի,
   
    Ամեն 
   
    անդամ, 
   
    ամեն 
   
    դամար 
   
    կես 
   
    անի.
   
    Խամը 
   
    թող 
   
    տա, 
   
    աբրեշում 
   
    ու 
   
    խաս 
   
    տանի`
   
    [Վուղչը 
   
    չառնե, 
   
    էդ 
   
    ղազազից 
   
    վախում 
   
    իմ]:
 
   
    Աջալը 
   
    գա, 
   
    ինձ 
   
    ահուզար 
   
    կու 
   
    բերե,
   
    Հուքմն 
   
    ունե, 
   
    ջանիս 
   
    ազար 
   
    կու 
   
    բերե.
   
    Հինգ 
   
    արշին 
   
    կտավը 
   
    բազար 
   
    կու 
   
    բերե`
   
    Զոռ 
   
    սովդաքար 
   
    էդ 
   
    բազազից 
   
    վախում 
   
    իմ:
 
   
    Սայաթ-Նովեն 
   
    կոսե 
   
    խաթեն 
   
    հասնում 
   
    է,
   
    Միղաուրնիր, 
   
    զուլումաթըն 
   
    հասնում 
   
    է.
   
    Փառք 
   
    հախ 
   
    տիրուն, 
   
    արթար 
   
    դատըն 
   
    հասնում 
   
    է`
   
    Միղքը 
   
    չափող 
   
    էն 
   
    թարազից 
   
    վախում 
   
    իմ:
 
    
     Էս 
    
     լավ 
    
     հախանա-ղափիա 
    
     է:
    
     Ով 
    
     սովորի, 
    
     բարի 
    
     հիշի 
    
     (օղորմի 
    
     ասի) 
    
     ամեն: