38
Աթամորթի,
ա'նգաճ
արա
էս
բանիս,
Ծեքը
չելած,
գիշերն
արիվ
դուս
չի
գա.
Շառըտ
քաշի
սատանայից`
ցավ
չառնիս`
Հոքուտ
դռնով
չար
հարամին
հյուր
չը
գա:
Հախ
ճըրաքը
վառի,
քուքուրթը
մարի,
Միխկըտ
սրփե,
հոքիտ
արթար,
սուրփ
պահի,
Լիզվով
օրնանք
կու
տան`
ուշունցից
փախի`
Մե
ախպըրից
էրկու
տեսակ
ջուր
չի
գա:
Ղուրթ
ին
ասի`
տըղեն
քեռուն
կու
քաշե,
Չինարը
բար
չի
տա՞
բոյըն
կու
քըշե,
Խոտն
արմատից
կուլի`
սոյըն
կու
քաշե.
Ուռու
ծառից
դարչինի
հուտ-համ
չի
գա:
Մե
ազնիվ
յար
չիմ
գթնում
էս
աշխարիս,
Էնդու
համա
հա
կանչում
իմ
հարա
յիս,
Հոր
չիմ
փորիլ,
վուր
ընգնիմ
էդ
հորը
յիս,
Կըրակ
էլ
տաս
ճըշմարիտին
մահ
չը
կա:
Սայաթ-Նովեն
կոսե`
ցավից
հիռավուր.
Ժեռ
քարեմեն
քամին
ինչ
կու
տանե
վուր,
Հոքուտ
տունը
շինե
ամուր-հիմնավուր`
Նոյի
նըման`
հեղեղիցն
էլ
ահ
չը
գա:
Էս
Արութինի
ասած
է.
օգութլամա
(սկզբից,
հայերէն),
էսպես
օգութլամա-վարսաղ
է
Արութինի
ասած
(վերջից,
վրացերէն):