Պատմագրութիւն

Բայց արք գաւառին Սասնոյ եւ Խութոյհաւատացեալք եւ անհաւատք յազգէն մարաց, քաջալերեալք ի միմեանց, դիմեցին ամենեքեան իկողոպտել զաւար չաղաթային, եւ լցան աւարօք եւգանձիւք նոցին։ Իսկ յերկրորդումն աւուր եկնԹամուրն ի Մուշ քաղաք, եւ կոչեաց առ ինքն զամիրայնոցին։ Եւ նա գնաց առ նա մեծագոյն ընծայիւք եւպատարագօք։ Եւ նորա ասացեալ. «Եկ տար զմեզ ի վերայթուրքմանինե։ Եւ նա առեալ տարաւ զնա ի նոյն տեղիպատերազմին, եւ եցոյց զբազմութիւն կոտորելոցն։ Եւզահի հարեալ պշուցեալ նայէր, թէ զինչ իցէ եւ որքանորք սրով խոցեալք էին. եւ դարձեալ ետես զնոյն արքն, որ առանց սրոյ սպանեալք էին, ասէ ի լսելիսամենեցուն. «Այս ոչ է գործ մարդոյ, այլ գործ էԱրարչին Աստուծոյե։ Եւ յետ դարձոյց զզօրս իւր եւասէ. «Տար զմեզ ի վերայ նորա, զի կարացից առնուլզվրէժն իմե։ Ասէ. «Ոչ է կարողութիւն մարդոյ ընթանալզհետ նորա, զի ելեալ է ի լեառն Մարաթու. եւ թէերթայցես՝ մեծ եւ անպատմելի վնաս գործէ քեզե։ Եւհաւանեալ անօրինին՝ դարձաւ ի Բաղէշ քաղաք։ Եւամիրայն Ամիր-Շարաֆ գնաց առ նա, եւ սիրով ընկալաւզնա, եւ խաղաղութեան նամակ ետ նմա, եւ ազատութիւնեղեւ ամենայն աշխարհին։