Տրտմութեան եւ խաղաղութեան երգեր

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ԾԻԾԱՂ
      
       Գիշերի գոյն անձկութիւն մը զիս կը խեղդէ.
       Ալ չեմ կրնար այս ափունքին վրայ շնչել.
       Մենութիւնը տակաւ դագաղ մը կը դառնայ,
       Ալ չե՛մ կրնար…
      
       Կարծես հուժկու եւ սառնեղէն մատները ծեր Ձանձրոյթին
       Կը գալարուին, քանի որ է, նիհար վզիս միսերուն շուրջ.
       Ու կուրծքիս վրայ, ինձ կը թուի,
       Լռութիւնը իմ մենաւոր տնակիս,
       Ուրուականի ձեւեր առած,
       Կապարի պէս ծանր ոտքով մը կը ճնշէ.
       Ալ չե՛մ կրնար…
      
       Ո՞ր չար ոգին այսպէս ուժգին զիս կը սարսէ.
       Ուսերուն վրայ հիր պարեգօտ մ՚հողմածածան,
       Յիմարութեան դեղին բաժակը ձեռքին՝
       Ո՞ր չար ոգին…
       Շրթունքներս կը գունատին,
       Ալ չե՛մ կրնար…
      
       Ահ, ի՜նչ բոսոր մայրամուտ է.
       Արիւնի գոյն, ծիծաղի գոյն մայրամուտ է.
       Այնպէ՛ս լաւ է, այնպէ՛ս լաւ է,
       Ծիծաղ մ՚հոգւոյս մէջ կը նաւէ…
       Կրնա՛մ, կրնա՛մ,
       Բե՛ր արբենամ՝
       Դեղին բաժակը շրթներուս…
      
       Նետէ՛, նետէ՛ հիր պարեգօտդ ուսերուս…։