ԿԵԱՆՔԸ
Կոչնա՜կն
է,
մեռե՜լ
կայ…
-Ու
ե՛րգ
մը
տարօրէն՝
Պարտէզէն
մօտակայ,
Ուր
կոյսեր
կը
պարեն…
Խոտին
տակ
գա՛նկ
մը
կայ…
-Երազներ
մեղմօրէն՝
Ճամբուն
վրայ
հեռակայ,
Սա
տղան
կ՚օրօրեն…
Եւ
անդին,
դաշտերէն,
Ահա
զոյգ
մը
կ՚երթայ.
Զիրար
շա՛տ
կը
սիրեն.
-Կոչնա՜կն
է,
մեռե՜լ
կայ…