Տաղեր

1

Ամեն սազի մեչըն գոված դուն թամամ տա'սն իս, քամանչա',
Նաքազ մարթն քիզ չի տեսնի, դուն նըրա պա'սն իս, քամանչա',
Ղա'ստ արա` է'լ լավ օրերու էդիվըն հասնիս, քամանչա'.
Քիզ ինձնից ո՞վ կանա խըլի, աշուղի բա'սն իս, քամանչա':

Անգաճըտ էրծաթեն պիտի, գըլուխըտ ջավահիր քարած,
Կութըտ շիրմայեմեն պիտի, փուրըտ սադափով նաղշ արած,
Սիմըտ օսկեն քաշած պիտի, էրկաթըտ փանջարա արած.
Օչով ղիմեթըտ չի գիդի-լալ ու ալմասն իս, քամանչա':

Ճիպուտըտ վարաղնած պիտի` թահր ունենա հազար ռանգով.
Ձարըտ ռաշի կուդեն պիտի, վուր դուն խոսիս քաղցըր հանգով.
Շատին զարթուն կու լուսացնիս, շատին կու քընեցնիս բանգով`
Անուշահամ գինով լիքըն դուն օսկե թասն իս, քամանչա':

Ածողիտ էրկու կու շինիս. առաչ չայի, ղափա գուզիս,
Կու մեձըրվիս այվընումըն, պարապ վախտի րափա գուզիս,
Յիփ վեր գու քաս` մեջլիսումըն քաղցըր զող ու սափա գուզիս.
Բոլորքըտ գոզալնիր շարած մեջլիսի կեսն իս, քամանչա':

Շատ տըխուր սիրտ կու խնդացնիս, կու կըտրիս հիվընդի դողըն.
Յիփ քաղցըր ձայնըտ վիր կոնիս, բաց կուլի հիդըտ խաղողըն.
Խալխին էս իլթիմազն արա` ասին. «ապրի քու ածողընե.
Քանի սաղ է Սայաթ - Նովեն, շա'տ բան կու տեսնիս, քամանչա':