37
 
   
    Արի 
   
    համով 
   
    ղուլուղ 
   
    արա, 
   
    խալխի 
   
    նոքար 
   
    Սայաթ 
   
    Նովայ .
   
    Ամեն 
   
    մարթ 
   
    չի' 
   
    կանա 
   
    ճանգի 
   
    շահով 
   
    շըքար, 
   
    Սայաթ 
   
    Նովայ .
   
    Ով 
   
    քիզի 
   
    լիղի 
   
    պարքիվե, 
   
    դուն 
   
    տու 
   
    շաքար, 
   
    Սայաթ 
   
    Նովայ .
   
    Ղաստ 
   
    արա` 
   
    շուշետ 
   
    չը 
   
    կոտրին, 
   
    չը 
   
    խըփին 
   
    քար, 
   
    Սայաթ 
   
    Նովայ :
 
   
    Թեգուզ 
   
    դըբրատանըն 
   
    պահ 
   
    տաս` 
   
    ծեծով 
   
    չի 
   
    խըրատվի 
   
    խիվըն.
   
    Ինչրու 
   
    անձնեն 
   
    չը 
   
    դուս 
   
    էհա 
   
    անախտիլի 
   
    էն 
   
    չար 
   
    դիվըն.
   
    Բեդասըլն` 
   
    ասըլ 
   
    չ'ի 
   
    դառնա, 
   
    թոլով 
   
    չ'ի 
   
    սիպտակի 
   
    սիվըն,
   
    Ծուռըն 
   
    փետըն 
   
    չ'ի 
   
    դըրըստի 
   
    ռանդան, 
   
    դո'ւրգար 
   
    Սայաթ 
   
    Նովայ :
 
   
    Թեգուզ 
   
    իմանաս, 
   
    գիդենաս 
   
    աստղերու 
   
    համբարքըն 
   
    սիրուն.
   
    Անբարի 
   
    գուրձըն 
   
    կորած 
   
    է` 
   
    կարթա 
   
    Հարանց 
   
    վարքըն 
   
    սիրուն.
   
    Ավիտարանի 
   
    խոսկիրըն 
   
    մարքարիտ 
   
    է, 
   
    կարքըն` 
   
    սիրուն.
   
    Մի' 
   
    ածի 
   
    խուզի 
   
    առչիվըն 
   
    լալ 
   
    ու 
   
    գովհար, 
   
    Սայաթ 
   
    Նովայ :
 
   
    Թե 
   
    էս 
   
    կենաց 
   
    փառքըն 
   
    չ'ուզիս` 
   
    էն 
   
    կենաց 
   
    ալմասըն 
   
    կու 
   
    տան.
   
    Թե 
   
    հոքուտ 
   
    խաթիր 
   
    շալ 
   
    հաքնիս` 
   
    զար 
   
    քաշած 
   
    ատլասըն 
   
    կու 
   
    տան.
   
    Թե 
   
    վուր 
   
    լալով 
   
    զըխճում 
   
    անիս` 
   
    անմահացըն 
   
    մասըն 
   
    կու 
   
    տան.
   
    Խոստովանիս 
   
    արած 
   
    միխկըտ` 
   
    չանիս 
   
    ինքար, 
   
    Սայաթ 
   
    Նովայ :
 
   
    Վուր 
   
    տիղ 
   
    հարսնիք, 
   
    վուր 
   
    տիղըն 
   
    սուք, 
   
    վուր 
   
    տիղ 
   
    սոյբաթ 
   
    խաղ 
   
    է 
   
    ըլում.
   
    Վուր 
   
    տիղ 
   
    ժամ, 
   
    վուր 
   
    տիղ 
   
    պատարաք, 
   
    վուր 
   
    տիղ 
   
    սիրով 
   
    տաղ 
   
    է 
   
    ըլում.
   
    Թե 
   
    վուր 
   
    հոքուտ 
   
    կամքն 
   
    իս 
   
    անում, 
   
    մարմինտ 
   
    բեդամաղ 
   
    է 
   
    ըլում`
   
    Վո՞ւր 
   
    մե 
   
    դարդին 
   
    կու 
   
    դիմանաս 
   
    դուն 
   
    ջըրատար 
   
    Սայաթ 
   
    Նովայ :
 
    
     (1758)
    
     Էսպես 
    
     Արութինի 
    
     ասած, 
    
     քրոնիկոնի 
    
     446-ին: