16
Արար
աշխարքըն
զըմայլվեց,
մաթ
մընաց
Լուսնի
պես
քու
վառ
նըկարի
համա,
յա'ր.
Վըզիտ
օսկե
բարակ
զինջիլ
կա
գըցած
Դոշիտ
խաչի
ու
գոհարի
համա,
յա'ր:
Քու
կարոտըն
ինձ
գիրիզման
կու
տանի.
Ինձ
միղ
գալուց
սար
ու
ձորը
սուք
կանի.
Ով
չէ
տեսի,
նըրան
կուտա
էրանի,
Վուր
մեռիլ
է
քու
դիդարի
համա,
յա'ր:
Ջանըս,
հոքիս
կամով
ցավիտ
բախշեցի,
Ջահել
կինքըս
ճանապարիտ
մաշեցի,
Չասիս
միթամ
թե
քիզնից
ձեռ
քաշեցի`
Յիս
կու
մեռնիմ
իմ
իղրարի
համա,
յա'ր:
Էս
աշխարը
կոսիս
միզնից
խըռով
ա,
Էնդուր
աչկըս
թաց
ու
լիզուս
խորով
ա,
Աստծու
արչիվ
միղավոր
Սայաթ
Նովայ
ն
Մեռնում
է
իր
անսիրտ
յարի
համա,
ճա~ր: