16
Յիս
իմ
յարին
իլթիմազով
ասեցի`
Սարքիլն
ինձնից,
բաղչեն
քիզնից,
բաղ
քիզնից.
Թե
վուր
դեմ
չէ,
ղաբուլ
կոնե
բաղմընչին`
Կտրիլն
ինձնից,
շամամ
քիզնից,
թաղ
քիզնից:
Բեմուրվաթ
յար,
աջաբ
ի՞նչ
կա
ղաստումըտ.
Աջալի
պես
հոքիս
բռնած
դաստումըտ.
Էշխըտ
չէթուղ
ժուռ
գամ
կանանչ
բաղչումըտ,
Բլբուլն
ինձնից,
կոնչեն
քիզնից,
շախ
քիզնից:
Էշխետ
ջունուն,
թամամ
բեքար
իմ
դառիլ,
Դուն
իմ
դոշիս
լիզվիտ
նիտիրն
իս
շարիլ,
Էսքան
ցավիրն
իմ
սրտումն
իմ
յիս
տարիլ,
Դուգունն
ինձնից,
ղամզեն
քիզնից,
դաղ
քիզնից:
Պռունգնիրետ
միղր
ու
շաքար
իս
ծորում,
Քու
պատկիրին
կարոտ
յարին
չարչարում.
Ինձ
էրեցիր
էշխիտ
վառած
հուր-նարում,
Փարվանն
ինձնից,
կըրակ
քիզնից,
շամ
քիզնից:
Վուրսնուրթ
էի,
թառլանը
բանդիս
դիբավ,
Մարալին
նըշան
առա`
նիտն
ինձ
դիբավ,
Սայաթ-Նովեն
ասաց,
թե
ղանդ
իս
դու
լավ,
Շարբաթն
ինձնից,
շաքար
քիզնից,
շավղ
քիզնից:
Էսպես
յարանա,
լավ
ուչլամա,
Արութինի
ասած.
Ով
սովորի
թողություն
շնորհի.
ամեն: