Տաղեր

23

Քաղցր խոսող, յա'ր, բլբուլ իս ինձ ամա,
Քու պես փերու գովքըն ո՞վ ինձ պես ասից.
Քի տեսնելուց յիս դառիլ իմ դիվանա,
Խիլքըս թռիլ, ով գիտե ո՞ւր է հասիլ:

Դուն իմ սրտի սիրու իշխանն իս դառիլ,
Էշխիտ պեծը ջանըս գցիլ ու վառիլ.
Աշխարով մեկ ինձ խայտառակ իս արիլ,
Արի, ասա, թե ռաղիփըն ի՞նչ խոսից:

Ծոցիտ միչին բաղչա ունիս, բաղ ունիս,
Ձեռիտ օսկե թասը լիքն արաղ ունիս,
Պըռունգներուտ սաղի ու ղոնաղ ունիս,
Յարաբ տանըտ ո՞վ է խմիլ էտ թասից:

Մատաղ ըլիմ թուխ աչկիրի կամարին,
Միչկին կապած չարքազի զար քամարին,
Արիվի դեմն առնող սիրուն դիդարին.
Հաքինը ջեր սադա էր, վուչ` ատլասից:

Յարիս ծոցի ջուխտ նռներից վազ անցա,
Բլբուլի պես վարթի խարից վազ անցա,
Էն զամանն է, վուր իմ յարից վազ անցա,
Զուրգ մնացի յարիս ջանից, նափասից:

. . . . . . . .
. . . . . . . .