23
Քաղցր
խոսող,
յա'ր,
բլբուլ
իս
ինձ
ամա,
Քու
պես
փերու
գովքըն
ո՞վ
ինձ
պես
ասից.
Քի
տեսնելուց
յիս
դառիլ
իմ
դիվանա,
Խիլքըս
թռիլ,
ով
գիտե
ո՞ւր
է
հասիլ:
Դուն
իմ
սրտի
սիրու
իշխանն
իս
դառիլ,
Էշխիտ
պեծը
ջանըս
գցիլ
ու
վառիլ.
Աշխարով
մեկ
ինձ
խայտառակ
իս
արիլ,
Արի,
ասա,
թե
ռաղիփըն
ի՞նչ
խոսից:
Ծոցիտ
միչին
բաղչա
ունիս,
բաղ
ունիս,
Ձեռիտ
օսկե
թասը
լիքն
արաղ
ունիս,
Պըռունգներուտ
սաղի
ու
ղոնաղ
ունիս,
Յարաբ
տանըտ
ո՞վ
է
խմիլ
էտ
թասից:
Մատաղ
ըլիմ
թուխ
աչկիրի
կամարին,
Միչկին
կապած
չարքազի
զար
քամարին,
Արիվի
դեմն
առնող
սիրուն
դիդարին.
Հաքինը
ջեր
սադա
էր,
վուչ`
ատլասից:
Յարիս
ծոցի
ջուխտ
նռներից
վազ
անցա,
Բլբուլի
պես
վարթի
խարից
վազ
անցա,
Էն
զամանն
է,
վուր
իմ
յարից
վազ
անցա,
Զուրգ
մնացի
յարիս
ջանից,
նափասից:
. . . . . . . .
. . . . . . . .
Էս
Արութինի
ասած
է.
յարանա,
լավ
վարսաղ: