72
Շուշա
իս
Շիրազի,
մում`
Հնդստանի,
Ամա
էշխըտ
դառիլ
է
մե
հուր
անշեջ.
Ձախողվիլ
է
աշուղներու
դաստանը`
Ուստադեն
դաս
առած,
չիմ
անի
խամ
վեճ:
Վեճ-թեջնիս,
բայաթին
մուսադդասումն
է,
Դրուստ
կաց,
հոքիտ
քանի
վուր
ղափասումն
է.
Չունքի
էշխըն
բաղ
է,
ծաղկի
դասումն
է,
Բաղը`
բեջարողին,
բեջարի
բեջ-բեջ:
Բաղ
բեջարողն
է
հենց
իրավունքի
տեր.
Եկ,
զոռբա
Զալ
մի
դառ,
սիրե
գիր-գրքեր.
Չունքի
վերուստ
կան
գրված
գոհար
խոսքեր,
Կետով,
անկետ
քանի
բառ
կա
սրա
մեջ:
Քանի
քանիսըն
գժվիլ
են
Լեյլու
պես.
Լավ
է
ուստիտ
ոտի
հողը
համբուրես,
Թե
չէ,
աղուհացը
կու
կուրացնե
քեզ.
Նովջիվան
իս,
ափսուս
տղա
իս`
բեչ-բեչ:
Էս
բեչարա
Սայաթ-Նովեն
քուրումն
է,
Մե
հարցընող
չկա,
թե
ի՞նչ
օրումն
է.
Սիվ-սիպտակը
ջոկիս`
լիզուտ
միղրումն
է,
Կարթացողի
արած
գործը
վո՞ւնց
թե
հեչ:
Էսպես
զինջիրլամա.
Արութինի
ասած.
մայիսի
5-ին,
քրոնիկոնի
441-ին
(1753):