Միւս
քաջութիւն
միւս
առն:
Միւս
եւս
քաջութիւն
այլում
առն
պատմեցից:
Զի
յորժամ
փախեան
Թաթարքն,
ամենայն
ոք`
որք
ժողովեալք
էին
՚ի
դուռն
բերդին
յահէ
Օսմանցւոցն,
գնացին
՚ի
տունս
իւրեանց.
ընդ
որս
եւ
այր
մի
՚ի
Փարաքար
գեղջէ`
ասէ
ցընտանիս
իւր,
դուք
առ
սակաւ
սակաւ
եկեսջիք,
եւ
ես
ճեպով
գնացից.
զի
դրունք
տանց
մերոց
՚ի
բաց
թողաք,
մի'
գուցէ
ոք
մտանէ
՚ի
տունն
մեր,
եւ
զհաւերն
տարցէ:
Եւ
գնացեալ
մտանէ
՚ի
տունն,
եւ
ահա
գայ
ձայնն
շշնջանաց.
եւ
որոնեալ
զտունն`
ոչ
տեսանէ
զոք:
Եւ
բացեալ
զխուփ
թոնրին`
տեսանէ
Բ
Օսմանցի
՚ի
մէջ
թոնրին.
եւ
արձակեալ
զգօտի
իւր`
կապեաց
զձեռս
նոցա
յետս
՚ի
մէջ
թոնրին,
եւ
եհան
զնոսա:
Եւ
ասէ
ցնոսա,
ո՞ւր
են
երիվարք
ձեր:
Ասեն
նոքա,
վաստակեցան
եւ
ոչ
կարացին
գալ,
թողաք
՚ի
բաց:
Իսկ
այրն
առաջ
արկեալ
զնոսա`
եւ
գնաց
՚ի
բերդն:
Եւ
ահա
խանն
ելեալ
՚ի
բերդէն
գնայր
՚ի
զառիվայրն
կամրճին.
անդ
եկեալ
այրն
հանդերձ
տաճկօքն`
պատահի
խանին.
եւ
յետ
բազում
հարցանելոյն`
ասէ,
դուք
ուստի՞
էք:
Ասեն,
՚ի
Կարուց:
Իբրեւ
լուաւ`
թէ
՚ի
Կարուց
են,
հրամայեաց
սպանանել
զնոսա.
եւ
զհատումն
գլխոց
նոցա
ես
տեսի
աչօք
իմովք: