Պատմագրութիւն

Ի թուին ՌՂԱ. մեռաւ Շահ-Սաֆի թագաւորն Պարսից. եւ էառ թագաւորութիւնն որդին իւր Աբաս, այր խելօք եւ գիտուն. եւ ՚ի թագաւորելն իւրում հաստատեցաւ գործ նորա: Քանզի հայր սորա Շահ-Սաֆի մինչ էր յԵրեւան, Հնդիկք առին զՂանտահար, եւ այս Շահ-Աբաս գնացեալ պատերազմեցաւ ընդ նոսա մեծաւ զօրութեամբ, եւ էառ զնա բազում հնարիւք. եւ դարձաւ յԱսպահան: Եւ խորհեցաւ գնալ ՚ի վերայ Բաղդատայ` առնուլ զնա: Իսկ իշխանքն եւ մեծամեծքն ոչ թողին` ասելով, հայր քո հաշտութիւն արար ընդ նոսա երդմամբ եւ անիծիւք, եւ ետուն պայման ամս Լ[30] մնալ հաշտ: Եւ ահա Ե[5] եւ Զ[6] ամ չեւ է հասեալ պայման ուխտին, եւ դու ընդէ՞ր լինիս ուխտազանց` եւ դաշնաւէր` եւ անիծահար: Եւ իբրեւ լուաւ զայս խոհեմ արքայն, դադարեցաւ ՚ի խորհրդոյն, եւ եկաց հանդարդութեամբ: Եւ էր սիրօղ քրիստոնէից: Եւ յորժամ առնէր ընթրիս մեծամեծաց եւ նախարարաց իւրոց, կոչէր եւ զաւագանին Ջուղայու զխօճայ Սաֆռազն եւ զխօճայ Պտումն: Այլ եւ գնայր ՚ի տունս քրիստոնէից` եւ ՚ի հարսանիս` եւ ՚ի պատիւս, եւ ոչ խտրէր: Այլեւ էր ուղղադատ եւ իրաւարար: Եւ այսպէս եկաց նա ՚ի կենդանութեան իւրում: Էզարկ եւ դրամ անուան իւրոյ մեծ քան առաջին թագաւորացն, եւ անուանեաց Սհապ-Ղռան: