Տաղեր

54

Թաքավուր իս, դիվանս արա, շա'ր, քու ա'րիվըն կու սիրիս,
Միղ ունենամ, գլխոքըս տուր քա'ր, քու ա'րիվըն կու սիրիս.
Սրտումըս կա ինթիզար-իղրա'ր, քու ա'րիվըն կու սիրիս,
Ուրոր գընաս, ինձ էլ հիդըտ տա'ր, քու ա'րիվըն կու սիրիս:

Վարթըն էյվընումըն կուլի, նամ-նամ արխին սազ ըլիլով,
Կանանչ փոթոլըն բաց կուլի, կարմիր ու գուլգազ ըլիլով,
Չուրս բոլորքըն ծաղիկնիր ին, ճամփին փիանդազ ըլիլով,
Վարթըն ակռըվին մի շանց տա, ծա'ռ, քու ա'րիվըն կու սիրիս:

Ակռավը բլբուլ չի դառնա, քանի գուզե, վուր ա~խ անե.
Ամեն ըռանգ ծաղկի մեչըն` կարմիր վարթըն սիրեկան է.
Գուղ մարթըն մանգաղով գու քա, ձիք կու տա, տակռեն կու հանե,
Մի' թողնի ճուխկըտ քաղելու, խա'ր, քու ա'րիվըն կու սիրիս:

Բլբուլըն սարեմեն գու քա, իր լիզվովըն բաղ կանչելով.
[Մեջլումըն չոլիրում մնաց, Լեյլու համա ախ կանչելով].
Սայաթ-Նովեն վուր բեզրիլ է, շատին էրից խաղ կանչելով,
Ո~վ ջավահիր, անգին ալմաս, յա'ր, քու ա'րիվըն կու սիրիս: