դ.
Գլխաւոր
լերինք
Ասիոյ:
Գլուխ
եւ
պսակ
ամենայն
լերանց
Ասիոյ`
արժան
է
կոչել
զլեառն
Հայաստանեայց
զՄասիս.
տաճկերէն`
Ախըռ
տաղի.
սակս
մեծութեան
բարձրութեան
հնութեան
եւ
երեւելի
դիպուածոյն
որ
՚ի
նմա
յաւուրս
նոյի,
որ
եւ
է
իբր
կենդանի
յիշատակարան
համական
ջրհեղեղին:
Էրճիէզ.
՚ի
հնումն`
Առգիոս,
՚ի
Փոքր
Հայս
առ
Կայսերի
քաղաքաւ:
Եըլտըզ
տաղի,
՚ի
Փոքր
Հայս
՚ի
նահանգին
Սիվասու
կամ
Սեբաստիոյ:
Ալա
տաղի.
յԱնատօլու
առ
Պօլուիւ:
Քէշիշ
տաղի.
յԱնատօլու
առ
Պուռսայիւ:
Սինճառ.
՚ի
Միջագետս,
՚ի
գաւառին
Եէզիտցոց:
Լեառն
Նէբրովթտ,
՚ի
բարբառ
արաբացւոց
Շհէպէլի
նէմրուտ:
Մուտի,
որ
է
մի
՚ի
հին
լերանց
Կորդուաց:
Իսկ
՚ի
մէջ
գօտեւոր
լերանց
Ասիոյ`
անուանի
են:
Պինկէօլ,
կամ
Բիւրակն
՚ի
Հայաստան:
Եալպուզ
սար.
՚ի
հնումն
Կովկաս,
առ
Վրօք:
Դիպէդիան
լերինք.
որք
բղխեն
մեծամեծ
գետս
Ասիոյ:
Ճալազեան
լերինք.
որք
՚ի
հիւսիսոյ
՚ի
հարաւ
ձգեալք
յերկուս
անջրպետն
զՄալաղա:
Հնդկաց
լերինք.
որք
են
՚ի
ցամաք
կղզին
որ
յայսկոյս
Գանգէս,
եւ
ձգեալ
նոյնպէս
՚ի
հիւսիսոյ
՚ի
հարաւ
յերկուս
անջատեն
զնա:
Թո'ղ
զերեւելի
լերինս
Ճեաբօնի,
Չինաց,
Թաթարաց
եւն,
որք
են
բազմաթիւք,
այլ
սակաւ
ծանօթք: