Պատմութիւն Հայոց

ԳԼՈՒԽ Զ
Թէ ո՞րպէս նենգութեամբ կոչեաց Կիւրոն զԵպիսկոպոսն Ցուրտաւայ Մովսէս առ ինքն, եւ նա ո'չ գնաց յաղագսերկիւղի եւ կասկածանաց. բայց ապա յետոյ գնաց յաղագսյանդիմանելոյ զնա, թէպէտ եւ խափանումն արար ուխտինիւրոյ:

Իսկ իբրեւ մեռաւ Մովսէս Կաթուղիկոսն Հայոց, Կիւրոնի յանձն կասկած լեալ վասն ԵպիսկոպոսինՑուրտաւայ, թէ նա յայտնեաց զչարիս նորա, առաքէ առ նաեւ կոչէ առ ինքն: Քանզի խորհեալ էր չար առնել նմահանդերձ իշխանօք աշխարհին: Իսկ նորա իմացեալզնենգութիւն Կիւրոնի` ո'չ էառ յանձն երթալ, միանգամայն եւ վասն բանին` զոր հրամայէԱստուածային առաքեալն, եթէ յառնէ յանիրաւէ յետմիանգամ եւ երկիցս խրատելոյ` հրաժարեսջի'ր. զիթիւրեալ է այնպիսին եւ մեղանչէ անձամբ զանձնդատապարտեալ: Իսկ նա ո'չ միանգամ եւ երկիցս, այլբազում անգամ զչափ առեալ էր նորա չարութեանն, ո'չկամեցաւ երթալ առ նա. նաեւ ուխտ իսկ եդեալ էր ի սրտիիւրում` բնաւ ո'չ տեսանել զնա. քանզի խոցեալ էր իգաղտաձիգ նետից նորա, զոր ձգէր ընդ խաւար յայնոսիկ`որ ուղիղ են սրտիւք: Այլ միայն զայս եդեալ էր ի մտիիւրում, թէ յորժամ ծանուցանին նմա չարիք իւր, թերեւս դարձցի եւ զղջասցի. վասն զի ցաւ էր նմա վասննորա` յաղագս այնորիկ` զի միջնորդ եւ շաղկապ էրսիրոյ ի մէջ երկուց կողմանց Հայոց եւ Վրաց: