ԳԼՈՒԽ
ԻԵ
Աղօթք
Ջուանշիրի
Տէր
իմ,
տէր,
որովհետեւ
եղեր
անյիշաչարծառայի
քում
բազմամեղի
եւ
պարգեւեցեր
ինձ
զխաչսզայս,
զորմէ
զքեզ
գեւեռեալ
կախեցեր
յերկրի,
առաքեա՛ի
տաճարս
յայս
զշնորհս
Սուրբ
Հոգւոյդ
եւ
հանգոյնՍողոմոնի
քաճարին
հոգեխառն
ամպով
փառաց
քոց
իբրեւմիգով
զսա
զարդարեալ
վայելչացո՛։
Արա՛
զսա
տունաղօթից
խնդրուածոց,
որք
յարեւելս
ծովեզերեայքս
են։Զի
որք
միանգամ
պատարագօք
զերեսս
քո
պաշտեսցեն
իտեղւոջս
յայսմիկ,
լուիցես
դու
ի
բարձանց,
եւ
տացեսզխնդրուածս
նոցա։
Եւ
եթէ
ամենայն
աշխարհս
Աղուանիցմիաբան
գայցեն
փառաւորել
զանուն
քո
ի
տանս
յայսմիկ,
աստուածընկալ
զօրութեամբ
խաչիս
աղխեսցես
զդրունսթշնամեացն,
եւ
խափանեսցես
զմարտիցն
հէնս.
զօդսքաղցրաբերս
հրամայեսցես
հեղուլ
ի
վերայ
երկրի,
զիլիապատար
բերմամբ
որթ
եւ
թզենի
եւ
ամենայն
բոյսքանդաստանաց
պտղաւէտք
լիցին,
եւ
յըղձալի
երկրիսանվրդով
հանգիցեն։
Իսկ
զիս
զՋուանշիր,
որ
ծանրաբեռնեալս
եմյանցանօք,
ի
քո,
տէր,
ամենազօր
նշանիսօգնականութիւն,
որպէս
կարօտագոյն
ոք
հիւանդ
իբժիշկ
բարի
անձկացեալ
ապաւինեցայ,
մի՛
դարձուցաներունայն
եւ
ամաչեցեալ.
եւ
զտունս
զոր
շինեցի,
արա՛զսա
հովանի
գլխոյ
իմոյ
յօր
մարտի,
եւ
զյարուցեալսնի
վերայ
իմ,
ի
ներքոյ
իմ
արասցես.
եւ
զուստերս
եւզդստերս
իմ
աներկիւղ
արասցես
ի
չարէ
եւ
զօրաւորպահեսցես
յամենայնի։
Եւ
դու,
Տէր
իմ,
Տէր,
որպահեցեր
զիս
ի
մանկութենէ
իմմէ
եւ
ի
շրջապատեալփորձութեանց
փրկեցեր,
յաճախեցեր
ինձ
ոսկի
եւ
արծաթ,
ծառայս
եւ
աղախնեայս,
եւ
ետուր
ինձ
իշխանութեամբսիմով
արքայաբար
առնել
տեսչութիւն,
ընկա՛լ
եւ
այժմզծառայս
քո
ի
բարի
եւ
ի
վերայ
ծննդոց
իմոց
հե՛ղզհանճար
գիտութեան՝
գնալ
ի
ճանապարհս
քո,
եւհնազանդ
կալ
առ
ի
քէն
պսակելոյ
կայսերն
Յունացաներկբայաբար։
Իսկ
ի
համաշխարհական
աւուրն
յարութեանհասանելոյ,
յորժամ
աներեւոյթքն
զերեւելիսփոխանորդեն,
եւ
փողագոչ
հնչմունքն
զննջեցեալսնկոչեն
ի
քնոյ,
եւ
հրեղէն
ջոկքն
ի
ծագաց
երկրէ
առամենակալ
թագաւորդ
հաւաքին,
յայնժամ
ի
ձեռնկարապետի
խաչի
քո,
յոր
ապաւինեալս
եմ,
ողորմութեամբայց
արասցես
ինձ
եւ
զուգակցի
իմոյ
Խոսրովանուշի
եւնախահարց
իմոց,
մանաւանդ
ծաղկեալ
ալեօք
հօր
իմոյՎարազ
Գրիգորի
եւ
մօր
իմոյ՝
Գորիդխտոյ
եւ
եղբարցիմոց
Վարազ
Փերոժի
եւ
Յեզուտ
Խոսրովու
եւ
զաւակացիմոց։
Իսկ
զիս
զՋուանշիր,
որ
օրինակ
Դաւթի
Երանյւոյիջուցի
արտասուս,
մի՛
բարկութեամբ
խրատեր,
եւ
մի՛ճշդիւ
պահանջէր.
զի
զի՞նչ
օգուտ
է
քեզ
յարենէ
իմմէիջանել
ինձ
յապականութիւն։
Փրկեա՛
զիս
ի
յաւիտենիցփորձանաց
եւ
փոխանակ
տաճարիս
այսորիկ,
զոր
շինեցիանուան
քում
յերկրի,
պատրաստեա՛
մեղուցելոյսհոգւով
օթեւանս
ի
տան
հօր
քում,
Քրիստոսե։
Եւ
իբրեւ
կատարեաց
զաղօթս,
մատոյց
եւզայն,
որ
յաղագս
նորահրաշ
տօնին
էին
պատարագք,
եւուխտեաց
անդ
ուխտ
փրկութեան,
եթէ
սա
եղիցի
ինձ
եւորդւոց
իմոց
տեղի՝
տալոյ
երախայրիս
առաջի
տեառնեւգտանել
ողորմութիւն
ի
քէն։
Եւ
յետ
այսորիկ
իջանէանտի
աստուածավայելուչ
աւետեօքն
ի
ձմեռնահանգիստքաղաքն
Պերոզ
Կաւատ.
եւ
զամն
ողջոյն
յըղձալի
եւ
իխաղաղաւէտն
անցուցանէ
հանգիստ։
