Պատմութիւն Աղուանից աշխարհի

ԳԼՈՒԽ Ի
Գիւտ նշխարաց երանելւոյն մանկանն Գրիգորիսի՝ Աղուանից կաթողիկոսի, որ վկայեաց ի Մասքութս ի ձեռաց Սանեսանայ արքային Մասքթաց

Յոյժ ցանկալի տենչանս ունէր բարեպաշտնՎաչագան՝ արքայն Աղուանից առ ի գիւտ նշխարաց Սրբոյմանկանն Գրիգորիսի, քանզի տեղեկացեալ էր իհնադարացն պատմութենէ, եթէ ի Վատնեան դաշտին յեզրծովուն մեծի առեալ էր զնահատակութիւն ՍուրբնԳրիգորիսի։ Եւ բարձեալ աշակերտաց նորին՝ բերինյԱմարաս գիւղ եւ եդին առ եկեղեցւոյն, զորհիմնարկեալ էր մեծին Գրիգորի։ Եւ ոչ նշան ինչարարեալ ի տեղւոջն՝ երկուցեալ այլ ուրուք բառնալոյզնշխարս երանելւոյն եւ կամ թէ յերկիւղէն հինինճեպելոյ, եւ կամ թէ ի յոլովութենէ ամաց բազմանալոյի մոռացումն զընկեցեալ եղանէր տեցին նշխարացՍրբոյն։ Խորհուրդ կալեալ թագաւորին ընդ իւրոյ դրաներիցունսն խորհել պատճառս ինչ, որով կարասցէգտանել զցանկալին յոյժ բարի անձինն։ Եւ կոչեցեալզվանաց երէցն գեղջն հարցանէր, եթէ նշան ինչ ուրեքէ՞ առ եկեղեցեաւն ի գերեզմանին վերայ, թէ ոչ. եւ նաասէ. «Բազում գերեզմանք են արդ շուրջ զեկեղեցեաւն. վասն զի ի հինախաղաց ժամանակէն եւ ի մեծագոյնհիմնարկութենէ եկեղեցւոյն ոչ ոք կարաց շինել, զորմեծին Գրիգորի հիմնարկեալ էրե: Եւ ասէ թագաւորն, թէզհող տեղւոյն ի բաց հրամայեմ պեղել, եւ եղեալ ի միտսիւր ասէ. « Գուցէ ի բազմութենէ գերեզմանացն ոչկարեմք կալ ի վերայ ամենասուրբ գերեզմանիերանելւոյն, այլ ապաստան պարտ է լինել ի պահս եւյաղօթս, եւ բազում աղաչանօք խնդրել յամենողորմէնԱստուծոյ՝ յիշեցեալ զտէրունեան զբանն, որասէ. «զբարի հայցումն վաղվաղակի առնուլյառատատուրն Աստուծոյե։