Թղթեր

Յորժամ զմտաւ ածեմ զդիւրածախ սնոտի երազական կենցաղոյս բազմապատիր եւ քաղցրացեալ դառնութեանն պտուղ, եւ զմերս յոլովումն ի սա գլորեալ զանազան եւ յոքնագունակ զմեզ ի տղմի ծովածուփ կենցաղավարութեան լուծեալ եւ թառամեալ, քան զբազումս զիս տեսանեմ եղկելի թշուառութեան, ի բիւր բարեացն թափուր, եւ սնոտի եղեալ:

Արժանի ողբոց վարկանիմ միայն զսերկեանս աւուր, որ արդեօք եմք նսեմացեալ եւ թաքնացեալ եւ ծմակացուցեալ զերբեմն արփիափայլս հոգի, որ ժպրհեալ ժանգոտ եւ զազիր աղտեղութեամբ մթացուցի, սպրդեալ սողաբայիւք, կարծեցեալ կործանեցայ ոչ ըստ Պետրոսի կամ ըստ Յակոբայ կամ ըստ Յօհաննու աստուածավայելուչ տեսութեանն հաղորդել եւ մաքրել յարեգակնայինն բովս. եւ եթէ յայլոց նուաստագունից ըստ իւր աստուածային խոհականութեան մերձ ելոյ ի լեառն եթէ ոչ ի ծայրս եւ եթէ ոչ փակօղ եւ արձակօղ, այլ ի կցորդաբար հետեւողացն եւ մտելոցն ի բացեալն եւ թողութեան շնորհի հանդիպման այս աչացու եւ խաւարչտին ի վիհ անկեալ բարձրութեանս:

Ո՞ ոք արժանապէս տրտմեալ տխրեսցի եւ ողորմեսցի իմոյս բանդագուշեալ եւ մեղկեալ քաղաքավարութեան. ո՞ զիս փրկեսցէ յայսպիսի վտանգէ. այլ հաւատովք աղաչելով մաղթեմք զձեզ, որ ի ծայրս էք լերինն ընդ Յիսուսի, անկեալ առ ոտս աղաչեցէ'ք, խնդրելով եւ պաղատանօք, զի բացցի աչք իմ հոգւոյ եւ լուսաւորեսցէ իւրով աստուածութեամբն եւ թողցէ զիմս յանցանս եւ ողորմեսցի ամենակալն Աստուած, ողջ լե'ր: