Առ
Հնձացին
Գրիգոր
տելետիսն:
Ի
խուժադուժ
խուժանէ
բազմախուռն
ամբոխ
խռնելոց
զմեօք
բակառաբար
բարբարոսաց,
բազմաբեղուն
հնարիւք
մախացեալ
ընդ
մերոյս
կրօնից,
զօրէն
գազանային
դարանակալ
ելոյ
որսոց
ամեղաց
եւ
սովորեալք
ի
հիքիցն
եւ
շուայտացեալ
վատշուէր
բնակչացն,
ոչ
երբէք
դադարելով
ոչ
պարապել
ինձ
ի
ձերդ
լուսեղէն
բանս
լսել
եւ
լուսաւորել
զմիտս,
այսր
անդր
յածեալ
մտածութեամբ
եւ
ունակութեամբ,
կրկին
տագնապ
տառապանաց
հասանէ
յարտաքնոց
եւ
ի
ներքուստ:
Եւ
ահա'
ոչ
այլ
զոք
ունել
ինձ
ապաստան,
այլ
միայն
զՏէր
Յիսուս
Քրիստոս
այն,
որ
ի
բազում
նեղութեան
մերում
մխիթարէն
զմեզ
եւ
ի
պատերազմի
յանկարծօրէն
անյուսացելոց
հեծեալ
հասանէ
եւ
պատեալ
զօրացն
ի
գիշերի
սատակէ,
եւ
ի
սովի
առատացուցանէ
կերակուր
եւ
ի
հնոցի
ցօղէ
ընդ
մեզ
զիջեալ,
ի
կապանի
եւ
ի
բանտի
լոյս
ծագէ,
եւ
առաջի
թագաւորաց
տայ
բարբառել,
եւ
յերկիւղէ
գիշերոյ
պահպանէ,
որ
ի
տունջեան
աներկիւղ
առնէ,
որ
ի
խորհողացն
գաղտնի
դիտաւորեալ
զգուշացուցանէ,
որ
վահանաւ
եւ
գայիսոնաւ
ընդդէմ
յառնէ,
որ
որպէս
զբիբ
ական
հովանանայ,
որ
ի
թիկնամէջս
բառնայ
եւ
ի
վերայ
թեւոց
ըստանձնէ,
որ
ոչ
թողու
քարի
զոտն
հարկանել,
որ
զյուսացեալսն
ոչ
ամաչեցուցանէ,
որ
թշնամեա'ցն
ոչ
տայ
ծիծաղել.
եւ
յատուկն
միայն
մարդկան
սերի
երկակի
պատահեալ,
որ
զօտարսն
ի
ծառայութիւն
վաճառեալ
պետականին
հասուցանէ
բախտի,
որ
ի
գերութեանն
երեւի,
յայտնելով
զիւրոյն
օրինաց
ճշմարտութիւն,
որ
ի
ձեռն
երից
մանկանցն
իբրեւ
զանբան
զարքայսն
կացուցանէր
զգոռոզսն
եւ
զպետսն
բոլոր
իմաստնոց,
որ
ուրախութեամբ
դարձուցանէ
զանյուսացեալսն,
որ
վերստին
արծարծէ
եւ
վեհագոյն
քան
զառաջին
գիտէ
վերաստանալ:
Ոչ
կամիմ
եւ
նախուստն
ասացեալ
վերստին
մակագրել
զորոնողն
իշոյ
կամ
զվերջին
ծնելոցն
կամ
զայծարածն
կամ
զհովիւն
կամ
զծառայն
կամ
զարտալածեալն
կամ
զայլսն
այսպիսիք:
Ահա'
ոչ
անյուսացայց
ի
զօրագլուխն
հաւատոց
եւ
ի
կատարիչն
Յիսուս
այն,
որ
փորձն
է
վէմն
անարգեալ,
զի
ըստ
կրից
իւրն
անարդակ
առաքինութեան
զմեզ
արասցէ
հաղորդս,
օգնելով
յամենայն
նեղութենէ
մերում
աղօթիւք
ձեր,
ողջ
լերո'ւք: