Առ
հեղգ
աշակերտս
յուսումն
եւ
հպարտս
գոլ:
Գ
անգիւն
բախիւն
հասեալ
գեղազանամ
քեզ
ճոխացեալ.
Ր
աբայական
պայքար
պարսիւ
իւրատական
աճապարեալ.
Ի
հուսկիցն
ի
բաց
քեցեալ
քեզ
շոհանամ
շահատակեալ.
Գ
երապանծ
միտ
մակտառեալ
ոտանաւոր
առասացեալ.
Ո
րոնեմ
որցեալ
կերտեալ
ճեմարանիս
եպիդեմեալ.
Ր
ախարար
Ատտիկեցի
Ելլադացւոց
վարժապետեալ.
Ի
սկ
թէ
յայսմէ
ոչ
պատկառեալ
կամ
յարհաւրացն
զարհուրեալ.
Հ
ամարեա'
դու
զքեզ
քեցեալ,
ձաղեալ,
ծեծեալ,
ի
բաց
վարեալ.
Ե
ղկելի,
տատանական,
ծոյլ,
մեղկասէր,
վատ,
չամոքեալ.
Ղ
եկավար
գէթ
համարեալ
ի
կոհակաց
ոչ
զահանդեալ.
Գ
եստրաս
դադարկայած,
ապաշնորհաց
բախտի
հասեալ.
Ս
ողոսկեալ
ստաբանական
մակացութեանցն
ոչ
կարօտեալ:
Հի՞մ
ինձ
յայսոսիկ
ոչ
դժուարել,
որ
այսպիսում
ոչ
հասեալք
արհեստից
եւ
մակացութեանց
գիւտի,
մինչ
զի
զկարծր
եւ
զվճիտ
կոփեալ
բանս,
զանգէզ
եւ
անգծական,
հոյծ
խոշոր
կերտացուցանեմք
սակս
լսողացդ.
զի
մի'
զլպրծոտ
եւ
իմալակեալ
ողորկատեսիլ
ապակատարազ,
որ
զօրէն
լակոնացի
վիմացն
սահեալք
լպրծին
փայառական
եւ
լինիցին
գմեալ
իբրու
զխաղքն
անդամաբեկ:
Վասն
որոյ
դիւրահաս
զոտանաւորս
սկսայ
կատարել,
սուղ
սատարելով
պարառական
ի
Հոմերովնին
անվարժասէր
եւ
հեղգից
մեղկեալ
մանկանց,
որպէս
զգովասանականն
վեհիդ
իմոյ
սեփական
վեստիդ
Վահրամայ: