Բանաստեղծութիւններ

[ԱՐԱՄ ՆԱՀԱՊԵՏԻ ՅԻՇԱՏԱԿԻՆ]

Քեզ քո սիրական հայրենի բարբառ

Ձգում է անոյշ այս խնկի բուրվառ:

Յաւիտենական քո օթեւանից,

Այս խնկի բուրումը ընկալ նորանից,

Մաղթէ՛ նորան կեանք որպէս նահապետ,

Սիրական լեզուիդ իբրեւ արքուն տէր:

Նա նոր է զարթել

Դարաւոր քնից,

Հին փոշին նոր է

Թափել վերայից:

Քո օրից այսօր քանի՜ դար անցաւ,

Սիրական լեզուդ ի՜նչ օրեր տեսաւ,

Քանի՜ հալածանք, քանի՜ նեղութիւն:

Եթէ օտարից, դեռ այնքան ցաւ չէր…

Նոյն իսկ մեր եղբարք թշնամի էին

Այն նուիրական քո սուրբ աւանդին:

Բայց արդ բարձրացաւ

Հնութեան փոշուց,

Յաղթանակ կանգնեց

Սիրական լեզուդ:

……………………………………………………

……………………………………………………

Օրհնի՛ր, նահապետ, օրհնի՛ր, սիրական,

Քո սուրբ այս լեզու, ազգասէր Արամ:

Թող ծաղկի, աճէ,

Թող պտուղ բերէ,

Սուրբ յիշատակիդ

Նոր փառք պատրաստէ: