Գիրք վաստակոց

Յովտակն սկիզբն է լինելութեան, նոյնպէս եւ մատակն. արդ՝ եթէ սերմանց զլաւագոյն եւ զյիստակն քան զամէնն ընտրել պիտի, նոյնպէս եւ զգետնոյն, նա ո՞րչափ եւս առաւել զկենդանեաց լաւագոյնն եւ զփորձածն յամենայն կողմանց, 'ի սրութիւն եւ 'ի յամրութիւն, 'ի ղորդութիւն եւ 'ի հաւանութիւն. եւ թէ հնար ինչ իցէ՝ վերոյ գրեալ բարւոք նշանօքս. մանաւանդ զի նոր աթոռ է թագաւորաց, եւ պարիսպ ամրութեան հեծելաւորաց, յաղթահարօղ թշնամեաց, եւ նաւահանգիստ ճանապարհորդաց, հալածիչ գաւառաց եւ դղրդեցուցիչ քաղաքաց եւ լայնացուցիչ սինօռաց: Եւ արդ զո՞րս պատմեցից զանյաղթ քաջութիւն երիվարաց. եւ համառօտիւ գրեցաք վասն լսողացդ՝ զզօրութիւն ձիոցն:

Զյովտակն՝ տասն տարի պարտ է 'ի բան տանել, 'ի հինգ տարւոյն 'ի վեր մինչեւ 'ի ԺԵ լրանայ. եւ անտի յառաջ դահ է սերմն եւ չէ աղէկ, նոյնպէս եւ մատակքն: 'Ի վերայ այսորիկ՝ եւ ճանաչելն երեք որպիսութեամբ լինի. մինն, որ 'ի բնէ զծնունդն եւ զհասակն գիտենան. եւ մէկն՝ 'ի յակռայքն, 'ի կաթինքն, եւ 'ի շնորհքն. եւ այս երկու ճանաչելս՝ բազմաց գիտելի է եւ սովորական եւ հեշտ: Բայց զմէկ այլ ազգս՝ պարտ է ուսանել որ դժուարին է. որ երբ ընդ եօթն կամ ութն տարին անցանէ՝ ո՛րպէս ճանաչես. եւ է այսպէս: Զներքին շուրթն կալ եւ ձիգ 'ի դուրս քարշեա, եւ պահ մի 'ի պինտ կալ եւ փրթո. եթէ շոյտ քարշէ 'ի վեր զշուրթն եւ սոթթէ յիւր տեղն՝ կայ 'ի յինքն մատղաշութեան շնորհք. եւ թէ յուշ քարշէ 'ի վեր եւ շատ 'ի կախ թողու՝ դահ է. եւ թէ քիչ քիչ՝ ըստ կախ թողլոյն է դահութիւնն, ճշմարտապէս: