Վասն
թէ
յո՛րժամ
պարտ
է
հօտել
եւ
սրբել
զծառսն:
Պարտ
է
հանապազ
սուր
հօտոցով
կտրել
զմատղաշ
տնկին
զգօս
եւ
զհին
ճղերն.
եւ
զտարւոյն
մէկ
ուռն
միայն
թողուլ,
եւ
զայն
ստածել
եւ
ծառայել,
մինչեւ
բարձրանայ
երկչափ
մի.
եւ
ապա
զճիւղսն
թո՛ղ
որ
'ի
չորեք
կողմանց
արձակէ,
եւ
զճիւղսն
բոլոր
ձգէ.
եւ
յայնժամ
բոլորութեամբն
պարտ
է
որ
արիական
կենաս,
զի
ծառն
'ի
մատղաշուց
'ի
վեր
բոլոր
գայցէ:
Եւ
այդ
այդքան: