ԽՈՆՋԷՆՔ
Հոգիդ
ինձմէ
քիչ
մը
պահէ
Ու
ձգէ՜
զիս՝
Որ
աւագին
վրայ
նիրհէ
Սա
խոնջ
հոգիս...
Կարծես
թէ
դա՜ր
մըն
է
կ՚երթամ
Այս
մութ
ճամբէն
Ու
դեռ
հեռուն
են
ու
տարտամ
Լեռներն
ամէն...
Աչքերդ
ի
զու՜ր
ինձ
կը
բերես
Որ
համբուրեմ.
Թախիծն
առաւ
լոյսն
աչքերէս,
Ու
ես
կո՜յր
եմ...
։
Հոգիդ
ինձմէ
քիչ
մը
պահէ,
Իմ
սիրական,
Անեզրութեան
չափ
երկար
է
Անոր
ճամբան...
։