ԱՆՈ՞ՆՔ
ԱԼ...
Մայրամուտին,
երբ
երկինքը
տժգունի,
-Մանաւանդ
երբ
աշնան
հիւանդ
օրերն
են-
Կարծես
ամէն
իր
թաքուն
վիշտ
մը
ունի
Ու
կը
հեւայ՝
բան
մ՚ուզելով
անհունէն...
Մայրամուտին,
երբ
երկինքը
տժգունի,
-Մանաւանդ
երբ
աշնան
հիւանդ
օրերն
են-
Արդեօք
իրե՞րն
ալ
ինծի
պես
կ՚աղերսեն
Որ
լոյսը
գայ
նորէն,
չըլլա՜յ
որ
մեռնի...
։