Անտիպ քերթուածներ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա

ԱՆՈՅՇ ԻՐԻԿՈՒՆ

Անո՜յշ այնպես, այնպէս անո՜յշ՝

Իրիկունն այս գարնային...

Անո՜յշ, անո՜յշ՝ ամէն մեկ յուշ

Եւ իղձեր՝ որ մահուան խորունկ գոյնն ունին՝

-Թէեւ անո՜յշ, մի՛շտ անոյշ-

Ինչպէս թեւերն Անհունին... ։

 

Անո՜յշ, անո՜յշ՝ իրիկունն այս գարնային...

Հեւքը սըրտիդ այնպէ՜ս շատ է

Որ կ՚ընդհատէ

Երգը՝ տժգոյն եղեւնին...

Մինչ հոգիիդ կը նային

-Անո՜յշ, անո՜յշ, այնպէս անո՜յշ-

Մոռցըւած մէկ վարդենիին

Տրտում աչքերը խորունկ... ։

 

Ու կը լըսուի հեռուէ հեռու,

-Անո՜յշ, անո՜յշ, այնպես անո՜յշ -

Գառնուկներու

Կարծես զանգերն արցունքոտ...

Ուրկէ՞ սակայն

Զանգերն այդ մութ, արցունքոտ...

Բլուրին վրայ ոչ մէկ հոտ... ։

Ու կը մեծնա՜ն, ու կը մեծնա՜ն,

Հեռուէ հեռու,

Կարծես մեռնող գառնուկներու

Զանգերն այդ շո՜ղ

Պաղատող... ։

 

Անո՜յշ, անո՜յշ, այնպես անո՜յշ...

Սակայն ուրկէ՞

Աստուած ինծի կը ղրկէ

Այս ձայնն անո՜յշ, այսպես անո՜յշ...

Արդեօք վերէ՞ն,

Աստղերէ՞ն... ։

Ահ, ո՜վ գիտէ,

Անո՜յշ, անո՜յշ այս գիշերին՝

Գուցէ քո՛ւ իսկ հոգիդ է

Մո՜ւթ ու խորի՜ն... ։