ՏԵՍԻԼ
է.
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ,
ՄԱՐԿՈՍ,
ՆԻԿՈ
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Մօտ
եկո՛ւր,
երկու
ժամէ
ի
վեր
քեզի
համար
դեղ
կը
փնտռէի,
ահա
գտայ:
(
Շիշ
մը
տալով
)
Ա՛ռ
ասիկա,
բամպակի
վրայ
քանի
մը
շիթ
կաթեցուր,
օրը
ութն
անգամ
ցաւող
ակռային
վրայ
դի՛ր,
քանի
մը
օր
ասիկա
ըրէ,
տեսար
որ
ցաւը
կ՚աւելնա
յ
ինձի
եկուր,
սեպէ՛
թէ
բժշկուեցար:
(
Մարկոս
գլուխը
կը
շարժէ,
իմացնելով
որ
հասկցաւ
):
Կայնէ
հիմա,
բերնէդ
հանեմ
սա
փատը:
Նիկո՛,
ոտները,
ձեռները
քակէ.
(
Նիկո
կը
քակէ
)
հասկցա՞ր,
տղաս,
կարծեմ
թէ
առանց
քաշելու
այդ
ցաւող
ակռան
պիտի
բուժիս:
ՄԱՐԿՈՍ,
սեղանին
մօտենալով
ատրճանակը
կ՚առնէ
Պատասխան
տո՛ւր
հարցումներուս,
արեւելեա՞ն
է
թէ
արեւմտեան:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Ա՞ս
ինչ
պիտի
ըլլայ:
ՄԱՐԿՈՍ
Ամենափոքր
շարժում
մը
կրնայ
մահ
պատճառել.
Նիկո՛,
ձեռները
կապէ՛։
ՆԻԿՈ
Պարոն…
ՄԱՐԿՈՍ
Հիմա
կը
մեռցնեմ,
շուտ
կապէ՛.
(
Առ
Թափառնիկոս
)
վերի՞
թէ
վարի
՛
յարկն
է:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Կորի՛
սըկէ,
գարշելի…
ՄԱՐԿՈՍ
Ապերա՛խտ,
ինձի
դէմ
կը
խօսիս.
Նիկո,
փատը
դիր
բերանը:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Վերջապէս
պիտի…
ՄԱՐԿՈՍ
Համբերութիւն,
սովորութիւնս
այս
է,
կը
կապեմ,
վասնզի
ատամնաբոյժ
մը
միայն
վկայականով
չկրնար
կատարեալ
ատամնաբոյժ
ըլլալ,
պէտք
է
քիչ
մ՚ալ
խելք
ունենալ,
ինչպէս
որ
վարդապետ
մը
սեւ
վեղարով
չկրնար
կատարեալ
վարդապետ
ըլլալ,
թէ
որ
ուսմունք
չունենայ:
Թէպէտ
եւ
իմ
բռնած
ընթացքս
հիւանդներու
տհաճոյ
կը
թուին,
բայց
վերջը
գոհ
կ՚ըլլան:
(
Աքցանը
առնելով
)
Համբերէ՛,
սեպէ՛
թէ
ակռադ
ելաւ:
ՆԻԿՈ,
մեկուսի
Ես
երթամ,
չըլլայ
որ
իմ
ալ
ակռաս
քաշէ:
(
Կ՚երթայ
):
ՄԱՐԿՈՍ,
աքցանը
Թափառնիկոսի
բերանը
խոթելով
Ա՛հ,
թշուառ
տղայ…
շատո՞նց
ի
վեր
է
որ
կը
ցաւի:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Ա՜հ…
ա՜հ…
ՄԱՐԿՈՍ
Ինձի
տուած
իւղ
է
դ
քանի
մը
կաթիլ
կաթեցուր
եւ
ցաւող
ակռային
դիր…
մնաք
բարով…
ահա,
պարոն
ատամնաբոյժ,
ասիկա
Ատամն
ընդ
ատաման
եղաւ:
(
Կ՚երթայ
):
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Ա՞հ…
Ուրկէ
էր
որ
դիմացս
ելաւ
սա
մարդը…
ձեռներս,
ոտներս
կապեց:
(
Կանչելով
ծառան
)
Նիկո,
Նիկո…
