ՏԵՍԻԼ
Դ.
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ,
վերջը
ԼԵՒՈՆ,
ԵՐԱՆԵԱԿ
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ,
վազելով
Շունչս
հատաւ
վազելէն,
այնչափ
խայտառակութիւն…
խեղճ
Սոֆիս
ալ
ետեւէս
կը
վազէր,
իյնալով
ելնելով.
տե՛ս
սա
երկու
ցնդած
պառաւներուն
ըրածը`
մեզի
բռնելու
համար
պարահանդէս
եկած
են…
թէ
որ
իմացուի
ասոնք…
ով
կը
կանչէ
զիս
իր
տունը…
անպատիւ
եղայ
(
Աթոռի
վրայ
կը
նստի
):
ԼԵՒՈՆ,
աթոռ
բերելով
Ահ,
Երանեակ,
քու
սիրոյդ
համար…
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Ահ,
իմ
սիրոյս
համար…
(
Փատով
կը
ծեծէ
)
ահ,
իմ
սիրոյս
համար…
ուրիշ
տեղ
մը
որոշենք
տեսնուելու
համար…
առանձին
մնանք…
քեզի
կը
պատմեմ
հօրդ
ատամնաբուժութիւնը:
(
Միշտ
ծեծելով
)
Շատ
կը
սիրեմ
զքեզ…
լեզուով
չեմ
կրնար
բացատրել,
ուր
մնաց
թէ…
փատով…
թէ
որ
ինձի
նամակ
գրելու
ըլլաս…
հասցէն
այսպէս
ըլլայ.
առ
Հ.
Գ.
Կ.
Լեւոն,
Սիրահարեալներու
փողոց,
թիւ
20.
ԼԵՒՈՆ
Ինչո՛ւ
կը
զարնէք,
պարոն:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Շատ
կը
սիրեմ
զքեզ…
ԵՐԱՆԵԱԿ
Բաւ
է,
բաւ,
բարբարոս
մարդ,
չե՞ս
ամչնար
ուրիշ
կնիկներ
կը
սիրես
այդ
տարիքիդ
մէջ:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Դէ՞մ
կը
խօսիս:
ԵՐԱՆԵԱԿ
Այո՛,
կը
խօսիմ.
ասիկա
իմ
հոգիս
է,
դուք
զայն
մեռցնել
կ՚ուզէք…
կը
սիրեմ
զինքը,
ամուսինս
է,
կ՚իմանա՞ք: