ՏԵՍԻԼ
Բ.
ՆՈՅՆՔ
եւ
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Փախաւ
գարշելին,
բոլոր
այս
ձախորդութիւններու
պատճառ
ինքն
է…
(
Զանոնք
տեսնելով
)
դուք
հո՜ս,
պարոն
Մարգար։
ՄԱՐԳԱՐ
Այո՛,
պարոն
Թափառնիկոս,
ձեր
սիրոյ
կապը
ամրապնդելու
համար
եկայ
տիկինին
հետ:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Չէ՛,
չէ,
չեմ
ուզեր,
արդէն
անիկա
քիչ
մը
թուլցած
էր,
այսօր
բոլորովին
քակուեցաւ.
ինձի
պէտք
չէ
ասկեց
ետքը,
ուր
որ
ուզէ
թող
երթայ:
ՄԱՐԹԱ,
առ
Մարգար
Կը
լսե՞ս:
(
Առ
Թափառնիկոս
)
Պարո՛ն,
այս
խաղը
դեռ
շատ
պիտի
տեւէ՞:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Պիտի
տեւէ,
հինգ
արարուած
պիտի
ըլլայ:
ՄԱՐԹԱ
Կարծեմ
այս
արարուածները
թատրոնէն
կը
սոր
վ
իք:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Թատրոնէն:
ՄԱՐԹԱ
Եւ
ինչպէս
որ
կ՚երեւի,
կատակերգութիւնը
շատ
կը
սիրէք:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Շատ
կը
սիրեմ,
աւելի
կ'ուզեմ
խնդալով
կրթուիլ
քան
թէ
լալով…
աչերս
ցաւցնել:
ՄԱՐԹԱ
Վաստկած
ստակներդ
թատրոնի
կու
տաս.
թէ
որ
ես
ստակ
ուզելու
ըլլամ,
կը
բարկանաս,
անօրէն
մարդ,
դուն
իմ
ստակովս
մարդ
եղար,
եւ
հիմա
զիս
ասանկ
առանց
մէկ
ստակի
կը
թողուս.
կ'ուզե՞ս
որ
ձայնս
բարձրացնեմ,
բարբարոս
մարդ,
գրպաններս
պարապ
են,
լումայ
մը
չունիմ.
երկու
ոտքս
մուճակի
մը
մէջ
խոթած
կը
պտըտիմ:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Զոյգ
մը
ոտքի
աման
ապսպրէ:
ՄԱՐԹԱ
Կը
լսե՞ս,
պարոն
Մարգար,
ահա
ասանկ
այլանդակ
մէկն
է
ասիկա:
ՄԱՐԳԱՐ
Կ՚աղաչեմ,
մի՛
կռուիք,
հաշտուեցէք
եւ
ուխտ
ը
րէք,
որ
մ
է
յ
մ՚ալ
կռիւ
չընէք,
եկուր,
տիկին,
ամուսնոյդ
ձեռքը
համբուրէ:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Ես
չեմ
տար
ձեռքս:
ՄԱՐԹԱ
Ես
չեմ
համբուրեր
անոր
ձեռքը:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Ինձի
այնքան
հայհոյութիւններ
ըրաւ:
ՄԱՐԹԱ
Ինձի
հետ
բարբարոսութեամբ
վարուեցաւ:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Առաջուց
հոգւոյս
պէս
կը
սիրէի:
ՄԱՐԹԱ
Ի
՜
նչպէս
կը
գուրգուրայի
վրան:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Միշտ
կը
պոռայ,
որ
իր
ստակովը
մարդ
եղեր
եմ:
ՄԱՐԹԱ
Ամէն
օր
կ՚ըսէ,
թէ
ես
կահ
կարասիք
եմ
եղեր:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Ո՞ւր
է
առջի
սէրը:
ՄԱՐԹԱ,
լալով
Ինքն
է
պատճառ
որ…
որ…
որ…
ՄԱՐԳԱՐ,
Մարթային
Գնա
ձեռքը
համբուրէ:
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Ես
անոր
ձեռքը
համբուրեմ,
անիկա
իզմէ
մեծ
է.
տուր
ձեռքդ,
տո՛ւր
համբուրեմ
(
Կը
պագնէ
),
ասկէ
վերջը
կը
խ
ո
ստանամ
մօրս
պէս
սիրել
զքեզ.
(
Մեկուսի
)
դարձեալ
հաշտ
ու
եցանք:
ՄԱՐԹԱ,
ճակտէն
համբուրելով
Ո՜հ,
իմ
ամուսինս,
կորսնցուցած
էի
քեզի,
հիմա
գտայ,
կը
յիշե՞ս
մեր
հարսնիքը,
եւ
այն
գիշերը…
(
Լալով
)
ինչպէս
պարեցինք,
ո՞ւր
էր
թէ
այն
վայրկեանները
ետ
դառնային…
ԹԱՓԱՌՆԻԿՈՍ
Դառնային:
ՄԱՐԹԱ
Ը՜հ,
բերանդ
խածնեմ:
(
Միշտ
կը
պագնէ
)
Ա՛հ,
չեմ
կշտանար.
(
Կ՚երգէ
).
Խնդացէք
դուք,
օրիորդներ,
Ծիծաղեցէք,
ով
պարոններ,
Ամենեւին
չեմ
բարկանար,
Քանզի
գիտեմ
ես
բառ
առ
բառ
Սէրը
որքան
յառաջ
երթայ
Այնքան
հաստատ
ւ՚անուշ
կ՚ըլլայ,
Ես
համբուրեմ,
դո՛ւք
ծաղրեցէք,
Զիրար
սիրել
ալ
սորվեցէք,
Երբ
ծերութեան
դուռը
զարնէք,
Մի
մոռնաք
այս
խօսք
յիշեցէք`
Սեր
ը
որքան
յառաջ
երթայ,
Այնքան
հաստատ
ւ՚անուշ
կ՚ըլլա
յ:
(
Կը
պագնէ
)
ա
՞
հ,
պարոն
Մարգար,
գուցէ
մտքէդ
անցնի,
թէ
ինչո՛ւ
այսչափ
իրարանցում…
ինչո՛ւ
այսքան
համբոյրներ…
ինչ
ընեմ,
տակաւին
սէր
կրող
սիրտ
մը
կը
տանիմ
այս
հողաշէն
մարմնոյս
մէջ.
այնպիսի
սէր
մը,
որ
միշտ
երթալով
կ՚աճի
՛
ու
չկրնալուն
ամանին
մէջ
պարունակիլ,
դուրս
կը
պոռթկա
յ
եւ
վազելու
ճամբայ
չգտնալով
ուղղակի
ամուսնոյս
երեսը
կը
հոսի.
(
Պագնելով
)
ու
կ՚ոռոգէ
զանիկա:
ՄԱՐԳԱՐ
Կ՚աղաչեմ,
մի
քաշուիք,
տիկին,
գործերնիդ
նայեցէք,
չըլլայ
որ
հոս
արգելք
ըլլամ,
եթէ
կ՚ուզէք,
դուրս
երթամ:
ՄԱՐԹԱ
Չէ,
ահա
ես
կ՚երթամ,
քիչ
մը
միւս
սենեակը
հանգստանալու:
ՄԱՐԳԱՐ,
թեւը
մտնելով
Հրամմեցէք,
տիկին,
ես
կը
տանիմ
եւ
շատ
ուրախ
եմ,
որ
կարող
եղայ
զձեզ
հաշտեցնել:
ՄԱՐԹԱ
Շնորհակալ
եմ:
ՄԱՐԳԱՐ
Երթանք
տիկին:
(
Կ՚երթան
):
