Ո՜Վ
ՏԷՐ...
[1]
Ես
անաստուած
այն
մարդերէն
եմ,
Ո՜վ
Տէր,
Որ
լոկ
ժպիտ
մը
ունին՝
Այն
ալ
սառա՜ծ՝
Անունիդ
դէմ.
Բայց
որ,
երբեմն,
մտածելով
անհունին՝
Կը
տժգունին,
Ու
շրթունքնին
դողահար՝
Կ՚իյնան
վար...
։
[1]
«Կեանքի
եւ
Մահուան
երգեր»
հատորէն՝
ի
սեփական
օրինակին
կողքին
գրուած
մատիտով։
