Քերթուածներ

ԽՈՆՋԷՆՔ

Հոգիդ ինձմէ քիչ մը պահէ

Ու ձգէ՜ զիս՝

Որ աւագին վրայ նիրհէ

Սա խոնջ հոգիս...

Կարծես թէ դա՜ր մըն է կ՚երթամ

Այս մութ ճամբէն

Ու դեռ հեռուն են ու տարտամ

Լեռներն ամէն...

Աչքերդ ի զու՜ր ինձ կը բերես

Որ համբուրեմ.

Թախիծն առաւ լոյսն աչքերէս,

Ու ես կո՜յր եմ... ։

Հոգիդ ինձմէ քիչ մը պահէ,

Իմ սիրական,

Անեզրութեան   չափ երկար է

Անոր ճամբան... ։