Պատմութիւն Տանն Արծրունեաց

Ազդ եղեւ մեծին Տիգրանայ պատրաստ պնդութիւն Աշդահակայ. եւ ժողովեալ ազգք ազգք յընտրելոց զօրավարաց արանց քաջամարտկաց, զզօրս Կապուդկացւոց, զՎրաց եւ զԱղուանից եւ զԱյրարատեան գազանամարտիկ անճոռնի զօրսն եւ զբոլոր բովանդակեալ գունգս զօրացն եւ զորդիսն Սենեքերիմայ, ամենայարդար պատրաստութեամբ անհուն բազմութեամբ, աճապարել երագել անյապաղ լինել նախ քան զԱշդահակայ դիմեցումն, զի մի քաջասրտագոյն կարծիցի Մարն քան զՀայկազնեայն։ Եւ վազս առեալ փութացան մտին ընդ կողմն Մականայ, բանակեցան ի դաշտավայրին Մեդիացւոց, եւ անդ ոչ սակաւ վտանգ հասանէր Աշդահակայ վասն հասանելոյ ի վերայ նորա Տիգրանայ զօրու ծանու։ Նա եւ բազմախոհեմն Կիւրոս Պարսիկ խաղայ գայ իւրովք հեծելազօր մարտակցովքն՝ գալ օգնել Տիգրանայ. քանզի էին բարեկամացեալ ընդ միմեանս Կիւրոս եւ Տիգրան եւ յամենայնի համանմանքն, միասիրտքն, քաջախոհեմքն եւ բազմադրուատքն։ Բայց մինչդեռ չեւ առ միմեանս հասեալ Տիգրան եւ Կիւրոս՝ յղէ Աշդահակ պատարագս Կիւրոսի եւ խոստանայ տալ նմա զտէրութիւնն զչորրորդ մասն Սենեքերիմանցն զկողմամբքն Նինուէի եւ զՏմորիս ամրոցաւն որ ի նմա, եւ զայն ոչ միանգամ, այլ յոլովակի՝ մի զմիոյ կնի ընթացուցանէր դեսպանս հրովարտակօք եւ պատարագօք։ Զայս իմացեալ խորհրդականութիւն Քսերքսէս յԱդրամելեայ եւ Սանասարայ յորդւոցն Սենեքերիմայ՝ ապա գան առ Տիգրան Հայոց թագաւոր եւ զեկուցանեն նմա վասն որոյ խորհի Աշդահակ. քանզի որդիքն Սենեքերիմայ մեծաւ ցասմամբ եւ անզրաւ հաշտմամբ ընդ Աշդահակայն լինէին, յաղագս գոլ զնա սերունդ Վարբակայ Մարի, որ եբարձ զթագաւորութիւնն ի Սարդանապաղեայ, հաւուցն Սենեքերիմանց։

Յայնժամ առեալ հրովարտակ Սանասարեանց ի Տիգրանայ՝ պատարագօք գնացին առ Կիւրոս. եւ առեալ զնա գան առ Տիգրան, եւ անյապաղ փութով զգործ պատերազմին վճարեալ, քաջք ընդ քաջս ելեալ. յետուստ կողմանէ աճապարեալ Քսերքսէս բուռն հարեալ զդիակաց պղնձակուռ վարապանին Աշդահակայ ի վերայ թիկանցն զգաւակաւ երիվարին արկեալ, եւ Տիգրան առ երագութեան ձեռինն հարեալ նիզակաւ ընդ սրտադուրսն՝ ի բաց կորզէր զթոքակէսն. եւ Կիւրոսի զհետ մտեալ զօրուն՝ ոչ սակաւ սատակմունս առնէր, մինչեւ միահաղոյն զօրսն Աշդահակայ վատնեալ սուսերաւ՝ տիրէ Մարաց եւ Պարսից։

Բայց երկուք ոմանք ի զաւակէ Աշդահակայ ձերբակալ արարեալ Տիգրանայ առեալ ածէ ի Հայս. եւ կացուցեալ զնոսա ի կարգի ստրկութեան, որոյ զփոյթ հպատակութեան ցուցեալ՝ կարգէ զնոսա ի գործ ծառայութեան, կրել արծուիս եւ բազէս. եւ գինարբուսն ի տեղի մատռուակութեան յառաջացուցեալ՝ ի գահ նախարարութեան ձգեալ կացուցանէ, եւ բնակեցուցանէ զնոսա ի գաւառն Աղբագ, յետ բնակեցուցանելոյն զնոսա ի Ջողախել, ի Վրնջունիս եւ ի Հախրամի, տեսեալ մինչեւ ի ժամանակս ինչ, քանզի յառաջագոյն տուեալ էր զնոսա ի ծառայութիւն քեռ իւրոյ Տիգրանուհեայ կնոջ Աշդահակայ, յասացեալ տեղիս բնակեցուցանելով։

Զայս գործ լուեալ Լիդէացւոց թագաւորին Կրոսիսեայ բազմաշփոթ յուզմամբ ամբոխ արարեալ, զօրս բազումս գումարեալ, ելանել տալ պատերազմ ընդ Կիւրոսի, զորոյ զօրաժողով լինելն իմացեալ Կիւրոսի՝ գրէ առ Տիգրան՝ զօրս յօգնականութիւն առաքել նմա. զոր անյապաղ փութով զզօրսն հարաւայինս եւ հիւսիսայինս տալ ի ձեռս Քսերքսեայ եւ Արշէզայ որդւոյ նորուն զի փութով անդր հասցեն. որոց գնացեալ պատահեն նմա ի Դնբուինդ Պարսից։ Եւ յառաջեալ առաջոյ զօրուն Կիւրոսի՝ յարդարեն զգործ պատերազմին։ Իբրեւ խռնեցան ի զօրագլուխ գունդ Լիդէացւոց նետաձգութեամբ ընդ միմեանս հարեալ, եւ յերկարեալ գործ պատերազմին հարուստ մի ժամ, հասանէ արքայն Կիւրոս եւ Քսերքսէս. եւ Արշէզայ շուրջ փակեալ վահանաւորօք զԼիդէացւոց թագաւորաւն, տագնապ մեծ լինէր. զի թագաւորն Լիդէացւոց ասպազինեալ զերիվարն շուրջանակի պղնձի արկանելեօք յոտից մինչ ի գլուխ բովանդակ չթողեալ տեղի՝ անկռուելի լինել զինուի, նա եւ զիւրեաւ տախտակափակ լանջապահս, թիկնապահս, զանգապանս, սռնապանս, գլխապանս, որ գրեթէ բովանդակ պղնձեղէնս զնա իմանալ թուէր, եւ զետեղեալ բլրաձեւ զօրու անմատչելի կարծելով. եւ զօրքն ախոյեանայարձակ զպատերազմն վառէին։ Յայնժամ ձայն բարձեալ Քսերքսէս եւ Արշէզ լի իմաստութեամբ, որպէս թէ ի զօրացն Լիդէացւոց իցեն՝ ասեն՝ հարան զօրքն Կիւրոսի, եւ փախեաւ արքայն։ Նոքա առ լուրն խնդացեալ՝ լքին զամրացեալ գունդն՝ աճապարել զհետ Կիւրոսի, ել եւ ելս արարեալ զմիմեամբք, եւ թագաւորն Լիդէացւոց ճեմս առեալ երթայր զկնի զօրուն։

Նոյն ժամայն Քսերքսէս եւ Արշէզ վազս առեալ պատահեն Լիդէացւոցն. եւ ձերբակալ արարեալ մերկանան ի զինէ եւ յասպազինէ եւ տանին կացուցանեն առաջի Կիւրոսի. զոր առեալ Կիւրոս դառնայ ի Խորասան. եւ անտի դարձեալ ի Բաբելոն, ընդ իւր տանելով զԼիդէացին. եւ զտունս գանձի նորա հրամայեաց ածել յաւարի. եւ տանջեալ զնա ջղօք՝ տայ նմա եւ զգանձս աներեւոյթս, եւ ինքն մեռանի ի հրամանէ Կիւրոսի, բարձեալ զտերութիւնն Լիդէացւոց։

Իբրեւ աջողութիւն գործոյն գլխաւորեցաւ՝ եղեւ դառնալ Քսերքսեանց, առեալ ի պարգեւի զՏմորիս ամրոցաւն եւ զգետափնեայսն Նինուէի։

Իսկ իբրեւ միապետացաւ թագաւորութիւն Պարսից Կիւրոսի՝ առնու զԲաբելոն եւ արձակէ զգերին Հրէից։ Ընդդէմ նորա զօրաժողով եղեալ տունն Գագայ, ազգն Գաղատացւոց, երկոտասան բիւրու՝ գրէ Կիւրոս առ Տիգրան վասն օգնականութեան մատուցանել նմա։ Զի ազգ բարբարոս խուժադուժ ի դիմի ելեալ գան տալ պատերազմ, կորզել յինքեան զգերին Հրէից։ Առ որ զբարեկամութիւնն ողջ պահելով յղէ զնոյն Քսերքսէս եւ զԱրշէզ որդի նորուն քառասուն հազարաւ. գնացեալ պատահեն նմա ի սպառուածս Տօրոսական լերինն։ Եւ երկայնագոյնս զպատաղմունսն ի ճանապարհին արարեալ՝ ձգին մինչ յԱրզն Աղձնեաց (եւ անդ մարգարէն Եզր եւ թագաւորն Սաղաթիէլ վախճանեալ թաղի ի Մարբակատինա ի բլրակի մի տեղւոջ) եւ տուեալ պատերազմ զաւուրս ոչ սակաւս, որպէս թէ ամսօրեայ մի ժամանակ, յորում ոչ սակաւ քաջութիւն նահատակութեան զօրացն Հայոց, որ ի զարմանս կրթեաց զբովանդակ զօրս Պարսից բարբարոսօքն հանդերձ։ Եւ հարան զօրքն Գաղատացւոց, ի մեծամեծաց մինչեւ ի փոքունս նոցա, եւ ոչ մնաց ի նոցանէ եւ ոչ մի։ Եւ զորդիսն Իսրայէլի առեալ գնացին յաշխարհն իւրեանց, եւ առաջնորդեաց նոցա Քսերքսէս եւ Արշէզ մինչ ի սուրբ քաղաքն յԵրուսաղէմ. եւ հաւատան զառաջնորդութիւնն Հրէից՝ Զօրաբաբէլի որդւոյ Սաղաթիէլի յազգէ Յուդայ։ Եւ դարձան ուժեղ զօրութեամբ եւ մեծաւ յաղթութեամբ։

Այս այն Գովգ եւ Մագովգ զոր յիշեն գիր մարգարէիցն, Ամովս եւ Եզակիէլ։