Ընդ
ժամանակսն
ընդ
այնոսիկ
Աշոտ
թագաւորն
Հայոց
փոխի
յաշխարհէս
ի
բարիոք
ծերութեան,
փափկացեալ
եւ
յղփացեալ
խրախութեամբ,
ձեռն
նորա
յամենեսին
եւ
ամենեցուն
ձեռք
ի
նա,
քաջավայելչագոյնս
զթագաւորութեանն
կատարելագործեալ
զժամանակն,
ե
ամ
յիշխանական
ճոխութեան,
իե
ամ
յիշխանաց
իշխանական
պետութեանն,
դ
ամ
ի
թագակապ
շքեղութեանն.
եւ
մեռաւ
յլթ
թուականութեանն
Հայոց,
եւ
ի
ժե
ամի
հայրապետութեանն
Գէորգեայ
Հայոց
կաթողիկոսի։
Եւ
փոխանակ
նորա
թագաւորէ
Սմբատ
որդի
Աշոտի,
այր
քաջայայտ
եւ
հանճարեղագոյն,
լի
եւ
առոյգ
յամենայն
իրողութիւնս՝
որ
ինչ
ընդ
երկնաւս
համառօտաբար
լրութիւն
պատկանաբար
պիտանան,
հաճոյ
Աստուծոյ
եւ
ընտիր
մարդկան։